Kunst ligt op straat, maar wie neemt het mee

Elke 5 jaar legt de Leidse kunstenaar Dick Bakhuizen van den Brink een aantal schilderijtjes op straat en wacht af wat er mee gaat gebeuren. Voor mij was het de derde keer dat ik meeging om te kijken of er een leuk verhaal in zat.

Het was woensdag en dan is er markt, dat zou een mooie plek moeten zijn.

We gingen bij Voor Af en Toe zitten, zodat ik vanaf het terras zo onopvallend mogelijk kon fotograferen. Het witte vlakje bij de fietsen is het schilderijtje. Mijn camera stond op standby op tafel, ik hoefde alleen maar het knopje in te drukken.

Het werd een heel andere middag dan we gedacht hadden en verbaasden ons over hoe mensen reageren. 5 Jaar geleden werd er nog regelmatig gekeken, nu zijn de meeste mensen veel meer in zichzelf gekeerd en zien niet meer wat er op de grond ligt.

Een meneer zag het schilderijtje naast zijn fiets liggen en deed hem in zijn fietstas. Even later kwam zijn vrouw vragen, u bent toch Dick Bakhuizen van den Brink. Uw naam staat achterop het schilderij bent u het verloren of  heeft u het weggegooid. Uitgelegd wat de bedoeling was en mevrouw was heel blij met haar gratis echte Bakhuizen van den Brink 🙂

Deze meneer wilde het oprapen, maar zijn vrouw hield hem zo te zien tegen.

Sommige mensen zien echt helemaal niets zoals degenen die met een fiets er dwars overheen gingen of er gewoon bovenop stapten. Misschien moest het iets opvallender, dus we probeerden het eens met 2 schilderijtjes.

Er werd meer naar gekeken, maar echt sensationeel was het nog niet.

Deze 2 dames kenden Dick ook en herkenden zijn werk op straat en zagen vrijwel direct Dick op het terras zitten. Vragend keken ze onze kant op.

Daarna helemaal blij met hun 2 schilderijtjes.

We fantaseerden dat deze 2 toeristen in de gids opzochten welk museum ze zouden bezoeken, terwijl de kunst voor hun voeten lag.

Na een uurtje hielden we de markt voor gezien en gingen richting het station. We lieten natuurlijk nog wel een schilderijtje achteloos op een fiets achter.

Bij het station hebben we het eerst een tijdje in de hal geprobeerd, maar iedereen is duidelijk meer met zijn trein bezig.

Ook hier werden de schilderijtjes regelmatig opgepakt en ergens neergezet. Op het filmpje is duidelijk te zien hoe hele bezoekersstromen de schilderijtjes passeren.

Dit jongetje dacht, wat is dit nu, misschien wel een Rembrandt.

Zijn zus hielp hem uit de droom, uhhmm nee dit lijkt mij geen Rembrandt.

Eens kijken als we hem recht overeind zetten of het dan beter werkt.

Deze mevrouw had een schilderijtje opgepakt, Dick wenste haar er veel plezier mee.

We eindigden buiten op het Stationsplein, maar ook daar weinig aandacht. Het is echt gek 5 jaar geleden werd er veel meer op gereageerd en vrijwel niet. Wel mooi dat veel mensen het schilderijtje oppakten en weglegden zodat het niet kapot getrapt zou worden.

Het laatste schilderijtje ging naar een meneer die er eerste langs liep en toen ging vragen aan iemand die stond te flyeren of hij het mee mocht nemen. Ook deze meneer was weer blij met zijn schilderijtje.

Zelf heb ik er natuurlijk ook al jaren 2 hangen.

Je raadt nooit wat ik vanmiddag zomaar op straat vond.

In de fotoslideshow/filmpje hieronder meer reacties die op straat schoot