Ook in de Pan van Persijn was het nog even lente

Vandaag is het opeens waterkoud, maar afgelopen dinsdag pakten we nog het laatste stukje mooi weer mee. Weer een feestje voor Happy, maar ook voor ons. Ik was al jaren niet in het Panbos geweest, dus daar maar even naartoe gereden.

In het weekend en op woensdag is het vaak erg druk, op dinsdag is er bijna niemand.

Als kind kwam ik hier regelmatig en ben zelf ook daarna als vader er regelmatig geweest, zelfs nog een kinderverjaardag georganiseerd bedacht ik terwijl ik door het bos liep.

Ondanks dat het zoveel jaar geleden is, wist ik de weg nog precies en herkende de omgeving ook, zoals de vijver.

Voor mijn gevoel duurde het er omheen lopen vroeger veel langer, maar ja dat was natuurlijk met kindervoetjes 🙂

Naast de wei ligt het hertenkamp.

Of je nu kind, volwassene of hond bent, zet ze voor het hek bij de herten en geitjes en je hebt geen kind meer aan ze.

Het is echt heerlijk en afwisselend wandelen in het Panbos.

Je komt een heuveltje over en opeens weer een heel andere omgeving.

Ik blijf de tankwal uit de tweede wereldoorlog heel indrukwekkend vinden.

De versperringen geven aan dat er hier veel gebeurd is in de oorlog.

We waren getipt dat er grote paddenstoelen stonden, net toen we dachten dat we door een stel randgroep bejaarden genept waren zagen we ze staan.

Ik kan dus echt multitasken, prikkeldraad omhoog- en Happy vasthouden en fotograferen terwijl Brigitte naast de paddenstoel gaat staan.

Even naast de paddenstoel zie je hoe groot hij echt is.

Gaan we linksaf of rechtsaf.

Heet dit nu een Heksenkring, allemaal zwammen of paddenstoelen in een cirkel.

Oh jee, ze gaat in haar tas zoeken, dan ga ik er maar even bij liggen.

Het was even genieten van een van de laatste lentedagen in november. Vandaag was het zo koud dat je bijna de neiging krijgt je schaatsen op te zoeken en de kerstboom op te zetten.

In de fotoslideshow/filmpje nog wat sfeerbeelden.