Dire Straits Legacy in de Stadsgehoorzaal was een avondje terug in de tijd

Tot nog toe had ik nooit de mogelijkheid gehad Dire Straits live te zien, daar kwam voor een groot deel zaterdagavond verandering in. Dire Straits Legency bestaat uit een aantal ex Dire Straits leden zoals gitarist Phil Palmer, toetsenist Alan Clark,  percussie en zang Danny Cummings en saxofonist Mel Collins. Daarnaast bestaat de band uit gitarist en zanger Marco Caviglia, toetsenist Primiano Dibiase, op bas Steve Walters en drummer Christiano Micalizzi.

Het concert was een mooie samenwerking tussen organisator poppodium Nobel en de Stadsgehoorzaal. Van te voren stond natuurlijk al vast dat het druk zou worden vandaar dat de Nobel uitweek naar de Stadsgehoorzaal waar meer publiek in kan.

Geen verkeerde keuze want het concert was in no time uitverkocht. De laatste wereldtournee van Dire Straits was in 1991/1992 na diverse strubbelingen ging de band in 1995 definitief uit elkaar. Eigenlijk zou je dus voornamelijk ouder publiek verwachten, het viel mij op dat er juist opvallend veel jongeren waren. Je zou kunnen zeggen de leeftijden liepen uiteen van 25 tot 75 jaar.

Er werd geopend met de grote klassieker “Private investigation” waardoor het publiek direct in het sfeertje kwam.

Gelijk al prachtig solowerk van Phil Palmer.

Hij mag dan een jaartje ouder geworden zijn, maar Mell Collins blijft een geweldige saxofonist.

Zanger/gitarist Marco Caviglia heeft nooit zelf in Dire Straits gezeten maar het was altijd een droom van hem om de nalatenschap van de band veilig te stellen. Daarom ook de naam Dire Straits Legency.

Het enige jammere is dat zijn zang vooraan bij het podium bijna niet te verstaan was. Ik heb later op andere punten in de zaal en op het balkon gestaan en gefilmd en daar was hij gelukkig wel te verstaan. Vandaag zag ik op filmpjes van andere concerten dat de zang ook zacht was, dus waarschijnlijk heeft hij ook een zachte stem.

Wat opviel was dat alle bandleden het duidelijk naar hun zin hadden en echt aan het werk waren om mooi concert neer te zetten.

Drummer Christiano Micalizzi voelt zich ook helemaal thuis bij de band.

Er werd door iedereen lekker gewerkt op het podium.

Ik kan wel blijven vertellen hoe iedereen het naar zijn zin had, maar ik denk dat het gezicht van Marco Caviglia boekdelen spreekt.

Het slot werd echt een feestje op het podium.

In de toegift werden “Brothers in arms” en  “So far away” gespeeld, waarbij het laatste nummer door de hele zaal werd meegezongen, zoals ook in het filmpje te zien en horen is . Een mooi slot van een mooi concert.

Wel handig en aardig dat ze de volledige setlisten weggaven aan het publiek vooraan.

Mijn buurman kreeg zelfs een drumstokje toen hij er om vroeg. Het gaf duidelijk de warme sfeer van dit concert weer.

Hieronder een fotoslideshow en een filmpje. Wat betreft het filmpje kan ik je maar een ding aanraden, pak wat te drinken, ga er lekker voor zitten en draai hem op tv af dan heb je even het gevoel dat je erbij was.

Hieronder nog de fotoslideshow.