Het is natuurlijk geweldig dat deze eerste solopresentatie van de Koreaanse Kimsooja in de Leidse Lakenhal is, maar als je Kimsooja en haar achtergrond beter leert kennen dan is deze presentatie eigenlijk heel voor de hand liggend. Leiden is een textielstad en Kimsooja is geboren in de Zuid Koreaanse textielstad Daegu. Daarnaast werkt zij voornamelijk met textiel. En last but not least, ze kent Leiden en bijna iedereen in Leiden kent een gedeelte van haar werk heel goed. Haar werk is voor deze tentoonstelling verdeeld over meerdere zalen van het museum.
Dat vrijwel heel Leiden een deel van haar werk kent is niet zo vreemd. In 2020 werd haar kunstwerk To Breath door het Lucas van Leyden Fonds gekozen als kunstobject in de openbare ruimte. Na twee jaar voorbereiding werd het kunstwerk in november 2022 onthuld en zorgde in eerste instantie voor aardig wat commentaar.
Nu zie je dagelijks voorbijgangers foto’s en selfies maken bij het kunstwerk. De bogen zorgen met grote steken als een soort naald en draad voor de verbinding tussen de textielgeschiedenis van de Lakenhal en de stad.
Directeur Tanja Elstgeest is blij en trots deze unieke tentoonstelling in het jaar dat De Lakenhal 150 jaar bestaat als kers op de verjaardagstaart in huis te hebben.
Kimsooja zelf is, gezien haar achtergrond en werkwijze, ook heel blij dat ze deze tentoonstelling juist in de Lakenhal mag houden.
Dat het voor haar niet zomaar een tentoonstelling is, maar een expositie waar ze haar hart in heeft gelegd bleek wel tijdens de perspresentatie. Volgens het programma was er een uitleg door Elstgeest en Kimsooja van 15 minuten gepland. Het werd drie kwartier omdat Kimsooja alle tijd nam om uitgebreid te antwoorden en ook de hele geschiedenis van sommige installaties uit te leggen.
De kunstwerken zijn onder andere te zien in de Staalmeesterskamer, het voorportaal en de Gouverneurskamer
Ik ga proberen iets uit te leggen. Zo’n 45 jaar geleden kwam ik serieuzer in aanraking met jazz, soms vond ik het mooi, maar heel vaak geen klap aan. Totdat een vriend mij de jazz uitlegde en wees waar ik op moest letten, sindsdien heb ik het leren begrijpen en vind ik het prachtig. Eigenlijk is dat met kunst ook zo. Jarenlang liep ik door musea of galeries en vond het wel of niet mooi of begreep er totaal de bedoeling niet van. Zelfs mijn oom kunstenaar Lambert Simon heeft het mij nooit bij kunnen brengen. Sinds een jaar of vijftien ben ik bij veel perspresentaties van tentoonstellingen en dat heeft mijn blik op kunst totaal veranderd. Ik kijk niet alleen naar het schilderij, de installatie of onbegrijpelijk voorwerp, maar naar het verhaal er achter, waarom het gemaakt is en wat de kunstenaar ermee bedoelt. Vanaf dat moment kan ik veel meer genieten van allerlei kunstvormen.
Van bovenstaande foto zou ik vroeger gedacht hebben, knap hoor een stel gekleurde zakken in een baguettewagentje. Deze bundels heten bottari’s en staan voor mobiliteit, migratie en vluchten. Het zijn traditionele Koreaanse beddenspreien. Elk Koreaans meisje krijgt bij haar trouwen een beddensprei en die gaat haar leven lang mee. Als ze verhuizen gaan alle persoonlijke bezittingen in een bundeltje bij elkaar in de beddensprei. Zo’n bundel herbergt in feite een heel verhaal, de geur, de geschiedenis, herinneringen en leven van hun voormalige eigenaren. In het boekje bij de tentoonstelling staat nog veel meer, maar dit geeft toch al een ander beeld. Over beeld gesproken, dit vond ik wel grappig. Drie keer Kimsooja op een foto, de kunstenares, haar werk en in het raam de foto die aan de andere kant van de zaal hangt.
Dit vond ik echt een WOW compositie.
Dit knalt er toch uit.
Kimsooja heeft ook haar persoonlijke stalen meegenomen naar Leiden.
De stalen zijn bevestigd op handgeschept katoenpapier. Iedereen mag er rustig even doorheen bladeren.
Wel natuurlijk met handschoentjes aan.
In zaal 1 van het van Steijn gebouw draaien non stop films die Kimsooja maakte in onder andere Peru, India, China, Mexico, Marokko en Europa. De films laten de kunst van het ambacht zien en de natuur en het landschap van waaruit alles voortkomt.
In zaal 2 staat Meta Painting, een installatie van linnen schildersdoeken. Ze laat hier zien dat linnen zo mooi is dat beschilderen eigenlijk niet nodig is. De geweven stof van vlas is helemaal door haar verwerkt. Ze heeft zelf gezaaid, geoogst en geweven.
De bottari’s op de grond zijn geweven van dezelfde stof. De inhoud van de bundels, gedragen kledingstukken, suggereert de menselijke aanwezigheid.
Misschien niet zo kunstzinnig, maar ik blijf het raam achterin de zaal prachtig vinden.
Eigenlijk maakt het raam een verbinding van de kunst met de buitenwereld.
In de fotoslideshow meer foto’s van de tentoonstelling.
6 reacties
Een verassende kunstenares, ik ga veel met kunstenaars om en kan me wel aansluiten bij haar verhaal. Het is niet alleen het plaatje, maar ook het wie en waarom.
Tja… iets kan je aanspreken of het nou wel of geen kunst is, maar als het uitgelegd moet worden ben je mij al kwijt.
Ik vind er hele mooie dingen tussen zitten die spreken.
Love As Always
Dimario
Leuk, je uitleg over jazz. Dat Kimsooja het linnen zelf heeft gezaaid, geoogst en geweven vind ik indrukwekkend. Dat je van begin tot eind ergens bij betrokken bent. De kleuren spreken me ook aan. Net als het raam achter in de zaal!
geen klap aan
Ik moet misschien ook nog leren om naar kunst te kijken. Meestal is het aan mij niet zo besteed. Hoewel ik The Breath wel heel leuk vind.