Veel schaatsers met een visuele beperking bij 2e editie van Skating Blind

Iedereen kent ondertussen wel het fenomeen Running Blind, waarbij hardlopers met een visuele beperking samen met een buddy kunnen lopen. Helaas is Skating Blind nog een vrijwel onbekend begrip. In 2019 zei een loper met een visuele beperking tegen Joke Larrewijn-Schillemans, ik zou best wel eens willen schaatsen. Joke bedacht zich geen moment en zocht contact met de Drijvende IJsbaan. Twee weken later was de eerste Skating Blind een feit. Helaas (alweer) door corona is er twee jaar geen drijvende ijsbaan geweest en ook geen Skating Blind. Vanmorgen was het eindelijk zover en was de ijsbaan gereserveerd voor Skating Blind.

Tientallen visueel beperkte schaatsers genoten van het schaatsen. Gelukkig werkte het weer en de zon ook goed mee, waardoor er veel licht op de ijsbaan was. Met het donkere weer van gisteren had het een stuk moeilijker geworden.

Veel van de deelnemers waren uiteraard met hun blindengeleidehond gekomen, de foyer van het Stadhuis deed dienst als hondenopvang. Organisator Joke Larrewijn-Schillewijn stond te stralen tussen alle honden.

Geweldig gezicht al die mensen die op de geleidehonden pasten, terwijl de baasjes aan het schaatsen waren.

Er waren schaatsers uit het hele land op Skating blind afgekomen. Ik begreep dat het nergens nog gedaan wordt, terwijl het eigenlijk zo simpel is. Je hebt een ijsbaan en een aantal vrijwilligers nodig als buddy.

Jeroen Weijermars, lid van de Stichting Sport in Beeld, die de Drijvende IJsbaan met hun vrijwilligers organiseert, was ook razend enthousiast. Dit is nu eigenlijk precies waar ‘Sport in Beeld’ voor staat, dat iedereen ongeacht leeftijd, afkomst of in dit geval beperking kan bewegen en sporten. Het was inderdaad ook prachtig om te zien hoeveel plezier iedereen had, alhoewel het ijs opstappen soms toch wel een beetje eng was.

Het blonde meisje heeft vroeger op kunstschaatsen gezeten, nu heeft ze nog maar 6% zicht en genoot met volle teugen dat ze weer eens schaatsen kon.

Na een half uurtje durfde ze zelfs heel voorzichtig los te schaatsen.

Fleur Spijker, wethouder Economie, Kennis, Sport en Gezondheid, was uitgenodigd om te komen kijken. Kijken was er niet bij, als je er bent moet je ook mee schaatsen vond ze.

Rick Wouters, voormalig voorzitter Oogvereniging Zuid Holland was blij met de komst van de wethouder, zodat ze zelf kon zien hoe de schaatsers genoten.

Ik heb eigenlijk nog nooit met een wethouder geschaatst vertelde hij, dus als u zin heeft……………..En ja hoor weg waren ze.

Tijdens het schaatsen hadden ze mooi de tijd om te praten over de sportmogelijkheden voor mensen met een visuele beperking.

Leiden is trouwens toch behoorlijk vooruitstrevend met sporten voor mensen met een visuele beperking. Het was een van de eerste steden die een loopgroep Running Blind opzette. Deze loopgroep komt elke donderdagmorgen bij de Leiden Road Runners bij elkaar om te trainen. Leiden heeft vele roeiverenigingen en kampioenen in diverse roeiklassen. Het kon dan ook eigenlijk niet uitblijven dat Leiden samen met Utrecht ook Rowing Blind heeft opgericht.

Nadat Joke Larrewijn iedereen ontvangen, de weg had gewezen en te woord had gestaan, wilde ze natuurlijk zelf ook nog even als buddy schaatsen.

Sommige honden wilden ook wel van dichtbij zien wat hun baasje deed en zo had iedereen het naar zijn of haar zin.

Eigenlijk zou elke schaatshal of baan tijd en ruimte moeten vrij maken om Skating Blind in meer steden aan te bieden.