Gisteren een blog over de herfstkleuren, maar bij herfst horen ook paddenstoelen. Ik weet in De Leidse Hout een paar plekken waar elk jaar dezelfde paddenstoelen terugkomen, maar verder zag ik in eerste instantie niet veel. Voordeel is dat je tegenwoordig veel met je mobiel kan fotograferen, want je loopt natuurlijk niet elke dag je hond uit te laten met je camera om je nek.
Op de vaste plekken na blijken er toch veel meer paddenstoelen te zijn als je heel goed kijkt. Alhoewel nu zijn ondertussen de meeste verdwenen of verrot.
Maar goed als je goed keek zag je toch nog wel wat paddenstoelen, al moest je zo nu en dan even op je knieën.
Deze zaten namelijk bijna onder een boomstronk.
Hier nog zoiets, je zou er zomaar voorbij lopen en toch staan er paddenstoelen.
Kwestie van goed kijken en dan zie je ze 🙂
Deze was echt een zoekplaatje en mazzel dat ik hem zag staan.
Maar hij stond er echt en zelfs maar iets meer dan een meter vanaf het pad, alleen viel niet op tussen de bladeren.
Sommige paddenstoelen zie je in een paar dagen tijd groeien.
Eerst waren het nog hele kleintjes, maar een paar dagen later al een stuk groter en met meer kleur.
Ik klaagde tegen Caroline, die alles van de natuur in de Leidse Hout weet en zelfs een paar kraaienvriendjes heeft, dat er bijna geen paddenstoelen waren dit jaar. Ze wees me een ander pad en inderdaad daar stonden heel andere soorten.
Deze schijnen heel weinig voor te komen.
Op aanwijzen door Caroline vond ik er toch een paar.
Er naast, bovenin de foto, stonden nog meer paddenstoelen verscholen tussen de bladeren.
Het is zo leuk dat je echt moet kijken, want ook deze zou je zo weer over het hoofd zien.
Het zijn hele leuke kleine gele paddenstoelen.
De enige die ik mis is de oude kabouter Eigenwijs paddenstoel, rood met witte stippen waar hij rustig op zat te wippen.
5 reacties
Waarschijnlijk heb ik dus gewoon niet goed genoeg gekeken, ik zag dit jaar maar héél weinig paddenstoelen.
De meest paddenstoelen zijn dit jaar ook aan mij voorbij gegaan.
Ik heb dit jaar ook weinig paddenstoelen gezien, zeker niet zo’n variatie als bij jou.
De herfst loopt zeker op zijn laatste beentjes. Hans
Als ik een paddenstoel was, zou ik ook lekker onder een boomstronk gaan zitten. Beter dan in het natte gras. Brrr. Gelukkig ben ik geen paddenstoel.
Zondag heb ik – zoals gewoonlijk – je blog gelezen. Ik moet iets over een rode paddestoel met witte stippen in mijn hoofd geprent hebben. Want toen ik de volgende maandag het Limespad van Woerden naar Bodegraven liep zag ik zo maar een rode paddestoel met witte stippen. En ik zocht er niet eens naar! Je kunt het nalezen in mijn blog.