Leidse Rederij en het CHDR brachten tulpen naar bewoners Zorgcentrum Haagwijk

Normaal is het vanaf begin april elke woensdagmorgen druk met ouderen in en voor het Havenkantoor van de Leidse Rederij. Nu waren de deuren dicht en was het stil, zoals het eigenlijk overal stil is in de stad.

Elke woensdagmorgen zijn de gratis Zilvervloot vaartjes voor oudere Leidenaren, aangeboden door het CHDR, Centre for Human Drug Research en de Leidse Rederij. Al een paar jaar genieten groepen ouderen van dit vaartje door hun stad en vaak is het een blik van herkenning of verwondering over wat er veranderd is. De komende tijd zijn er geen vaartjes en dat is best triest. Onder andere triest voor de bewoners van Haagwijk. Deze veelal dementerende jongere ouderen zouden dit voorjaar waarschijnlijk ook een vaartje maken. Voor dementerende is een rondvaart vaak ook blik van herkenning. Maar ja het zit er niet in. Om toch nog een beetje voorjaarsgevoel te geven en te laten zien dat er aan ze gedacht wordt kregen ze een bosje tulpen aangeboden. Aan de tulpen zaten oude ansichtkaarten van Leiden met aan de achterkant een lentegroet vanuit het Havenkantoor.

Schippers Paul van den Heuvel en Gert Koren hingen, op geruime afstand van elkaar, de kaartjes aan de 125 bosjes tulpen .

Het idee ontstond door een gesprek tussen Gerda Tegelaar en Paul van den Heuvel. Zij kennen elkaar al uit de tachtiger jaren toen Paul tienerwerker en Gerda vrijwilligster was in buurthuis de Kooi in de Driftstraat. Gerda vertelde hoe zielig het was dat de bewoners geen bezoek mochten ontvangen en geen uitjes hebben de komende tijd. Op zo’n moment treedt het Leids ‘één en één is twee’ principe in werking. Paul vond het ook sneu, belde Herbert van het CHDR, vertelde het verhaal en vroeg zich af wat ze samen konden doen. Alles jullie het logistiek regelen, dan regel ik de tulpen. De volgende dag waren de kaartjes gedrukt en konden aan de bossen worden gebonden. Kijk dat is nou het Leids ‘één en één is twee’ principe .

Donderdagmorgen stond de rederijbakfiets klaar en konden de tulpen worden opgeladen.

Het was koud maar mooi weer, dus best een lekker ritje naar Zuid-west, alhoewel de schippers natuurlijk liever zouden varen.

Maar ja er wordt ten eerste momenteel niet gevaren en daarnaast is er weinig water op de Beethovenlaan.

Bij het zorgcentrum werden ze opgewacht door Gerda Tegelaar.

Ze was helemaal blij met de bloemen voor de bewoners.

Ho ho ho niet zo snel, eerst even een fotootje met je oude buurtgenoot.

De bloemen werden uitgeladen om later die morgen uitgedeeld te worden aan de bewoners.

Voor het personeel was er uiteraard ook een emmertje tulpen als steuntje in de rug tijdens deze bizarre weken. Heerlijk om elke keer weer dit soort spontane acties mee te maken waaruit blijkt dat Nederland aan elkaar denkt.

Ik kom nog even terug op mijn verslag van gisteren over de paaseieren voor de hulpdiensten. Op Facebook kwamen een aantal commentaren en of vragen waarom er ook niet aan de vuilnismannen, bakkers, slagers, groenteboeren, bouwvakkers, tuinmannen en nog een aantal beroepsgroepen werd gedacht. Lieve mensen, iedereen is belangrijk alleen het is onmogelijk om elke dag iedereen in het zonnetje te zetten. Als we dat willen doen, dan zouden we nog een jaar in quarantaine moeten zitten en daar heeft denk ik niemand zin in. Ik stel voor om als alles echt achter de rug is, een groot nationaal dank moment te organiseren waarbij we allemaal voor elkaar klappen en elkaar bedanken.