Het is nog nooit eerder vertoond, maar Lisa Ostermann deed het en won gisteravond alles wat er te winnen viel bij de finale van het BNNVARA Leids Cabaret Festival. Het was een mooi slot van, naar mijn mening, een van de mooiste finales in de laatste twintig jaar.Het BNNVARA Leids Cabaret Festival blijft een van de toppers van het Leidse theaterleven en is dan ook elk jaar binnen een mum van tijd uitverkocht. De voorrondes en de finale zijn altijd een feestje voor de bezoekers.
In de foyer zorgde een duo voor een gezellig sfeertje.
Het publiek is heel divers en van alle leeftijden, alhoewel jong toch wel overheerst.
Op de deuren van de Schouwburg stonden als geheugensteuntje de namen van alle winnaars van eerdere edities en het jaartal dat ze wonnen.
In de gang stond de publieksprijs, een wel heel aparte stethoscoop. Past natuurlijk helemaal bij het thema van het festival dit jaar. Afgelopen week waren de voorrondes en de halve finale, van de acht overgebleven deelnemers gingen er vanavond drie door naar de finale. Sanjeevani Hindriks en Alyssa Gonzalez vielen eerder deze week af, maar kwamen wel naar de finale kijken.
De presentatie was in handen van Thomas van Luyn.
Als eerste mocht Thjum Arts het spits afbijten. Al bij de audities in de Leidse Lente viel hij mij op en tipte ik hem al voor de finale.
Lekker droge humor met zo nu en dan wijze levenslessen, gebracht met een geweldige mimiek. We gaan zeker weten ook van Thjum nog veel horen en zien in de toekomst.
Voor het publiek viel er ook iets te verdienen. Deze mooie bakfiets werd verloot.
Via een soort petje op petje af principe werd de uiteindelijke winnaar bepaald. Aan de hand van vragen bleef er een winnaar over. Vragen zoals; iedereen die burgemeester is moet gaan zitten, iedereen die hier gratis is moet gaan zitten, iedereen die een hypotheek heeft moet gaan zitten. Op die manier ging het behoorlijk snel.
De uiteindelijke winnaar zat op het bovenste balkon.
De volgende finalist was De Vriendendienst bestaande uit Yuri Disseldorp en gitarist Peer Thielen.
Peer opent hun voorstelling met een snerpende gitaarsolo.
Yuri laat zien wat er in het hoofd van iemand met adhd omgaat. Hij verruilde de ritalin voor het podium, waar hij in een noodvaart zijn gedachtes en verhalen over het publiek uitstrooit. Zo nu en dan moet je als publiek even bijkomen en diep ademhalen om hem bij te benen.
Als laatste was Lisa Ostermann aan de beurt. Vanaf de eerste seconde had ze het publiek in haar greep met haar levensverhaal als kind van gescheiden ouders.
Waanzinnig knap was hoe ze omging met twee keer pech tijdens haar optreden. Eerst had ze een kikker in haar keel, excuseerde zich, nam een slok water en ging gewoon halverwege het nummer verder. Tijdens het zelfde nummer verloor ze de batterij van haar zendermicrofoon en ook dit loste ze met een kwinkslag en kalm op. Menig ander zou vanwege de zenuwen tijdens de finale volledig uit zijn of haar ritme zijn, maar Lisa ging door alsof er niets aan de hand was. Zelfs zo sterk dat een kennis in de pauze aan mij vroeg zou het erbij gehoord hebben.
In de pauze werd er druk gepraat over wie de winnaar moest worden.
Het publiek kon zijn stemformulier in de stembussen stoppen.
Tijdens het jury beraad trad de Vlaamse Jeroen Leenders op, hij werd in 2010 winnaar van het festival.
Heerlijke absurde humor, waarbij hij zich regelmatig erg kwaad lijkt te maken:-) Een klein voorbeeldje, rassendiscriminatie bestaat helemaal niet, we zijn allemaal één ras, het menselijk ras. De slavernij heeft niets met zwarte mensen te maken, we wilden gewoon gratis mensen. Mwah ik heb wel gratis mensen voor je, alleen ze zijn wel zwart. Nou dat maakt mij niet uit als ze maar gratis zijn.
Na ruim een half uur was de jury eruit en werd het tijd voor de prijsuitreiking. Eerst werd de studentenprijs bekend gemaakt. Een jury bestaande uit leden van de studenten verenigingen Quintus, Minerva, SSR en Augustinus kiezen ene winnaar die in augustus tijdens de El Cid-week in Augustinus op gaat treden.
Voor Lisa Ostermann werd dit het begin van een avond vol prijzen.
Ik ben verrast en heb even geen woorden, was het enige dat ze uit kon brengen.
De voorzitter van de vakjury las de juryrapporten van de finalisten voor en daaruit begreep je al wie er ging winnen.
Inderdaad Lisa Ostermann mocht weer het podium op.
Ze wist van pure emotie nog steeds niet veel te vertellen en had nooit verwacht de juryprijs te winnen.
Nog een prijs te gaan, Thomas van Luyn kwam aangelopen met de publieksprijs en de enveloppe met de uitslag.
En ja hoor het kon niet missen, ook de publieksprijs ging naar Lisa Ostermann.
Ik kan mij indenken dat je door emotie overmand bent als je alle drie de prijzen wint.
Ik zie vaste lezers nu denken, he wacht even in je verslag van de tweede voorronde liet je een afgedekte foto zien van jou voorspelling hoe de finale zou aflopen en beloofde je zo eerlijk te zijn zondag te laten zien hoe goed of fout je voorspelling was. Ik zat aardig goed en wat ik van begin af aan al bijna niet kon, was kiezen tussen Thjum en Lisa. Zaterdagavond heb ik op Lisa gestemd, sorry Thjum, omdat ze zo knap met haar pech omging, dat was de druppel die mijn keuze emmer deed overlopen 🙂
Na afloop was het natuurlijk druk achter het podium om te feliciteren en foto’s te maken van de finalisten. De finalisten gaan vanaf 4 maart op Finalistentour en doen de komende maanden veertig Nederlandse theaters aan. Mochten ze in de buurt komen dan is het zeker aan te raden te gaan kijken.
Lisa liet al het fotowerk over zich heen komen en poseerde gewillig en was nog steeds in een soort roes.
De studentenjury weet dat ze met Lisa een mooie cabaret topper hebben binnengehaald tijdens de El Cid-week 2020.
Veel publiek was lopend naar de Schouwburg gekomen, maar ik ken iemand die niet lopend naar huis ging. De winnares van de bakfiets kon fietsend naar huis.
In de fotoslideshow hieronder nog veel meer sfeerfoto’s.
5 reacties
Ik kan me voorstellen dat je als je echt alles wint, je even sprakeloos wordt. Super winnares dus, proficiat Lisa…
Gefeliciteerd hoor… zie haar stralen en groot gelijk ook. en als er zoveel mensen op je stemmen, dan hoort het ook zo te zijn.
Love As Always
Di Mario
Dit is wel héél duidelijk “er kan er maar één de beste zijn”! Die naam gaan we dus maar onthouden.
Pech kan ook dus een positieve wending hebben. Hans
Da’s wel heel bijzonder. We houden haar in de gaten.