Nico Dijkshoorn sloot talkshow af met prachtig bluesnummer ‘Beslagen ramen’

Zondagmiddag was Nico Dijkshoorn, de huisdichter van DWDD, te gast bij ‘Ruud aan tafel’ de maandelijkse talkshow van Ruud Binnendijk in het Maredijkhuis in Leiden.

Het was een thuiswedstrijd voor Nico, want hij woont op 5 minuten afstand in Nieuw Leyden. Normaal heeft Ruud 2 gasten in zijn talkshow. Dit keer gokte hij er op dat Nico in zijn eentje een hele talkshow kon vullen. Het bleek naderhand een perfecte gok en zelfs de ruim anderhalf uur waren bijna nog te kort.

Ondanks het prachtige weer zat de zaal van het Maredijkhuis helemaal vol en zag ik ook veel belangstellenden van buiten de wijk, zoals bijvoorbeeld collega dichter Han Ruijgrok en auteur/socioloog Buck Goudriaan.

Uiteraard kwamen de vaste annekdotes over zijn kennismaking met Leiden aan bod, maar ondanks dat ik ze al meerdere keren gehoord heb blijven ze heerlijk om te horen. Elke stad of dorp heeft de beste Chinees van Nederland om de hoek zitten. Leiden ook en ik moest naar Woo Ping zei men. Eigenaresse Sandra is dan wel Chinees, maar een echte Leidse en geeft je bij de eerste kennismaking al het gevoel alsof je al 30 keer samen op zomerkamp bent geweest.

Zijn eerste ontmoeting met slager Daan van der Zon, waar hij in één keer 45 jaar jonger werd door de vraag wil meneer misschien een stukje worst. Slagerij van der Zon neemt ondertussen een deel van Nico’s leven in beslag 🙂 Als ik ergens kom dan zie ik altijd Daan van der Zon weer met een schaal worst langskomen. Mensen weten niet waar ik woon en daarom liggen er regelmatig pakketjes of brieven voor me bij van der Zon. Vaak met de vraag of ik het een mooi boek vind en misschien onder de aandacht wil brengen.

Heerlijk dit soort verhalen ik smul er van en kan ze niet vaak genoeg horen. Ik zei al anderhalf uur was te kort want zijn geweldige verhaal over Elvis die gewoon tegenover de Digros in Leiden woonde is hilarisch. Over muziek gesproken, in de pauze verzorgde Ron de Vos de muziek en speelde op mondharmonica mee.

Nico vond het ook lekker klinken en vroeg Ron aan het eind van het gesprek hem te begeleiden als hij een nummertje ging spelen.

Het tweede deel van het gesprek kwam even DWDD aan bod. Het is raar ik ben maar 2 minuten per week op tv en toch kent heel Nederland mij. Ik weet van te voren niet wie er komen en ben ruim op tijd aanwezig om te kijken hoe de gasten binnenkomen. Daar begint in feite mijn eerste idee voor het gedicht al.

Als Prem Radhakishun binnenkomt begin ik al direct mijn potlood te slijpen. Weten jullie trouwens dat ik de enige Nederlander ben waar Prem niet doorheen praat, tijdens mijn gedicht wordt er niet gepraat 🙂

7 Maart komt Nico zijn nieuwe boek uit. Hij lichtte vast een tipje van de sluier op. Het vorige boek was een schaamteloze afrekening met mijn vader, dit boek is een schaamteloze afrekening met mijzelf. Na nog een gedicht voorgelezen te hebben, kwam er helaas echt een eind aan de talkshow.

De afsluiting was heerlijk met het nummer ‘Beslagen ramen’ (Steamy windows) waar zoals afgesproken Ron de Vos hem begeleidde op mondharmonica.

Ik heb het nummer al eens gehoord toen Nico het speelde met zijn band The Hank Five, maar dit is wel een heel mooie versie van het prachtige nummer.