Op 5 augustus is de 100e geboortedag van de Leidse Mary Beij, beter bekend als de Zangeres zonder Naam. Het hele jaar zijn er diverse evenementen en voorstelling om stil te staan bij de 100e geboortedag van de Zangeres. Zondagmiddag brachten voormalig finalisten van het Leids Festival van het Levenslied in de Leidse Schouwburg een ode aan de Zangeres zonder Naam.
De presentatie was in handen van acteur Pierre Cortenraad, die begon met een stukje uitleg over het niet makkelijke leven van Mary Beij.
Ik grijp even terug naar de oorsprong van het festival. In 1999 werd het Leids Festival van het Levenslied voor het eerst gehouden. Het festival moest een eerbetoon worden aan de in 1998 overleden Zangeres zonder Naam. Daarnaast was het de bedoeling het levenslied vanuit de kroeg en kantine een podium te geven in de Schouwburg. In 2008 stopte het festival omdat het doel, het levenslied onder de aandacht te brengen, bereikt was . In 2017 werd het festival met het oog op de honderdjarige geboortedag van de Zangeres in 2019 afgestoft en weer uit de kast gehaald. Winnaar werd Robert van Hemert, hij mocht zondag het programma openen.
Robert heeft eigenlijk de Zangers zonder Naam nooit gekend en hij excuseerde zich geen nummer van haar te kunnen zingen. Met een eigen nummer en een prachtig nummer van Willy Alberti was het publiek ook tevreden
Dameskoor Er Welt Een Traan heeft nooit meegedaan aan het festival, maar een dusdanige smartlap en levenslied reputatie in Leiden dat ze er gewoon bij moesten zijn.
Ze zongen een aantal echte smartlappen en onder andere het nummer Bittere Tranen van de Zangeres zonder Naam.
Door het enthousiasme van de het koor en het publiek speelde en genoot Hilde Jansen genoot alsof ze nog 25 was.
Een heerlijk koor dat de stemming er goed in bracht en die we hopelijk van de zomer en met 3 oktober nog veel gaan zien en horen dit jaar.
Karel Kaasschaaf uit Voorschoten won in 2003 het festival en zette de jaren daarna menig feest en festival op zijn kop met zijn band LOS Nederpopcovers. Zondagmiddag trad hij met een paar gelegenheidsmuzikanten op, waarmee hij onder andere het Zangeres zonder Naam nummer ‘Het broekje van Jantje’ zong.
Karel Kaasschaaf heeft een heel mooie en aparte stem, waarmee het nummer Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder van Ramses Shaffy een heel andere sfeer krijgt.
Stefan Mondial uit Groenlo weet wat een feestje bouwen is en kruipt met zijn hoge stem regelmatig in de huid van onder andere de Zangeres zonder Naam, Marianne Weber en Corrie Konings.
Binnen 30 seconden wist hij de zaal voor zich te winnen en op zijn kop te zetten.
Stefan won in 2003 overtuigend het festival met het nummer ’t Draaiorgel. Zondag keek hij terug naar die gedenkwaardige avond waarop het leek alsof de Zangeres via de poster achter hem meekeek vertelde hij. Stefan stond ook nog even stil bij het feit dat die avond ook het draaiorgel van de te vroeg overleden Leidse draaiorgelman Lesly Krul op het podium stond. (in het filmpje onderaan staat het volledige nummer en het toespraakje van Stefan)
Tijdens het allereerste festival in 1999 stond De Slechte Band uit Leiden in de finale. Het was tevens de start van de band, dit jaar vieren ze hun 20 jarig bestaan. Zo slecht zijn ze dus ook weer niet.
Ook zij wisten de zaal te veranderen in een feestje.
Speciaal ter gelegenheid van de 100e geboortedag van de Zangeres is een nieuw Leids biertje gebrouwen met de toepasselijke naam ‘Bittere Tranen’.
Wethouder Yvonne van Delft mocht het eerste biertje in ontvangst nemen.
De wethouder vond het een lekker biertje en vond dat de Zangeres zonder Naam een stukje Leids erfgoed is dat we moeten koesteren. Ze was dan ook erg blij met deze middag en het speciale bier, daarnaast wees ze er nog op dat museum De Lakenhal ook een aantal originele jurken van de Zangers zonder Naam in haar collectie heeft.
De finale was een optreden van Harmina de Jonge, die regelmatig als look-a-like van de Zangeres zonder Naam op het podium staat en er zowel qua stem als uiterlijk enorm op lijkt.
Ze heeft in meerdere finales van het festival gestaan, maar wat mij altijd bij blijft is het jaar 2002, haar eerste keer in de finale die toen voor het laatst in de Leidse Schouwburg werd gehouden. Ze was helemaal onder de indruk dat ze hier op mocht treden. Ik zat toen zelf nog in de organisatie en wij gingen er helemaal van uit dat ze zou winnen. We hadden haar zelfs gevraagd een extra Zangeres zonder Naam jurk mee te nemen zodat ze bij eventuele winst (waar wij van uitgingen) zich snel kon omkleden en als Zangeres zonder Naam look-a-like haar prijs in ontvangst te nemen. Ze kwam ’s avonds het podium op en klapte in een keer dicht, ze had door de emotie en spanning een volledige black-out. In de coulisen kon het draaiboek de prullenbak in en over op plan b:-)
Ik weet niet of het de vloek van de Zangeres zonder Naam is of gewoon domme pech, maar zondagmiddag trad Harmina voor de 2e keer op in de Leidse Schouwburg en wat denk je………..de muziekband wilde met geen mogelijkheid starten.
Na enkele minuten wachten nog steeds geen muziek en gelukkig kwamen de andere artiesten haar muzikaal te hulp.
Geweldig toch om elkaar zo te steunen.
Zelfs vocale hulp door de dames van Er Welt Een Traan.
En Leiden zal Leiden niet zijn als ook het publiek nog een handje of nootje helpt
Na een toch nog heel verrassende finale werd het tijd het nieuwe bier te proeven.
Brouwer JW Fukkink had het knap druk met tappen.
Het is een heerlijk biertje en is eerdaags bij de Leidse slijters en waarschijnlijk enkele kroegen te koop.
Het was een mooie middag en leuk om al die voormalige finalisten weer eens terug te zien. Stefan Mondial had ook genoten en hoopt snel weer een keer terug te zijn in Leiden.
Harmina kon gelukkig na afloop weer lachen en met organisator Frank van Leeuwen proosten op een eventueel volgend optreden. Als het dan maar geen 3 keer is scheepsrecht wordt
Ik heb de foto’s en het filmpje gesplitst, hieronder eerst de fotoslideshow.
Voor wie het niet alleen wil zien, maar ook wil horen, hieronder een filmverslag van de sfeer en de optredens.
5 reacties
Huh, als hij ZZN nooit gekend heeft, dan heeft hij Willy Alberti toch ook niet gekend. Maakt niet uit, als er maar gezongen wordt…
Love As Always
Di Mario
Niet mijn muziek, de echte smartlap is aan mij niet besteed.
Ze mag dan in haar genre de beste geweest zijn, mijn hart heeft ze nooit kunnen veroveren.
Ik hoorde het op de radio het jaar van de Zangeres zonder Naam, veel bij radio Veronica de zeezender gedraaid.
Blijkbaar is ze minder onder gewaardeerd dan je soms hoort, anders zou ze nu geen herinneringsjaar ontvangen. Hans
Niet mijn smaak maar mooi dat ze zo herdacht wordt, toch?