Van die kleine dingen, waar een mens zo blij van kan worden

Vanmorgen werd ik gebeld door Jo Verhoeven van Bewonerscommissie de Zeehelden. “Hoi lieverd vanmiddag gaan Pieter Dool en ik een paar cadeautjes brengen bij oudere buurtgenoten. Jij zegt altijd, Jo je mag me altijd tippen, dus tip ik je even”. Jo en Pieter zijn al jaren actief binnen de Bewonerscommissie, eigenlijk zou je kunnen zeggen ze zijn de Bewonerscommissie gesteund door andere enthousiaste leden.

Normaal gaan ze met Pasen, Sinterklaas de wijk door om bij hun leden een cadeautje te brengen. Daarnaast hebben ze van vrijwel alle kinderen in de wijk de geboortedatum en sturen een kaart met hun verjaardag. Alles wat ze doen is zonder een cent subsidie. Gelukkig hebben ze een paar sponsors die hun goede werk steunen. Tot voor kort liepen ze met een winkelwagentje of een buggy rond. Van hun sponsor een voormalig buurtbewoner, die anoniem wil blijven, kregen zij deze bolderkar om hun cadeautjes in te vervoeren.

De buurtbewoners kennen ze natuurlijk allemaal. Voorbijgangers groeten of vertellen even dat ze straks niet thuis zijn.

Jammer als je niet thuis bent, maar je staat er nu toch dus zoek maar wat uit. En je mag van de sponsor nog iets extra’s uitzoeken omdat je altijd het affiche ophangt. De chocolaatjes zijn van iemand die bij Leidse Glibber over ons had gelezen en ook graag iets wilde doen.

Waarom gaan jullie opeens nu langs de deuren vroeg ik mij af. Nou weet je er zijn een hoop mensen die het moeilijk hebben gehad de laatste tijd door ziekte, overleden familieleden of andere vervelende dingen. Dus keken we wat we nog hebben en gaan iedereen een riem onder het hart steken met een cadeautje, een praatje en een kaartje.

Ik vind het echt prachtig wat ze doen, vandaar dat ze maar hoeven te bellen en ik sta er als ik tijd heb of vrij kan maken.

Het leuke in deze buurt is dat bijna iedereen elkaar kent en de bewoners ook echt blij zijn als Jo en Pieter even langskomen.

Zelfs de poes komt er even voor naar buiten om te kijken of er iets voor haar bijzit.

Kijk een huis met affiches op het raam, altijd enthousiaste leden.

Meneer is het goed als ik u op de foto zet. Natuuuuurrrrrlijk dan komt eindelijk dat goddelijke lichaam van me eens goed in beeld.

Ze liepen vanmiddag een gedeelte van de wijk door en morgen de andere helft. Gevolgd door de kat, want je weet maar nooit of er soms toevallig onderin de bolderkar toch nog een kattensnoepje ligt.

Ik vind het prachtig wat ze doen en hoop dat ze het nog heel lang kunnen doen. Het zijn van die kleine dingen die mensen zo blij kunnen maken. En Jo zegt het elke keer weer, “lieverd we doen het niet vanuit subsidie, maar vanuit ons hart”.