Kralingen ’70 ’n grote blijde bende……….en ik was er gelukkig bij

Dit weekend is het exact 50 jaar geleden dat Nederland/Europa zijn eerste grote meerdaagse popfestival beleefde. Als 16 jarige hippie had ik na een hoop woorden thuis het voor elkaar dat ik er toch naar toe mocht. Tot op de dag van vandaag heb ik daar nog steeds geen spijt van.

Het was natuurlijk uniek welke grote wereldbands er allemaal optraden zoals bijvoorbeeld Jeffersson Airplane, The Byrds, Santana, The Flock, Canned Heat, Soft Machine en Pink Floyd. Het was eigenlijk het Nederlandse antwoord op Woodstock dat een jaar eerder in Amerika gehouden werd. Wat niemand toen nog kon weten was dat het een legendarisch weekend zou worden waar nu vijftig jaar later door bezoekers nog steeds met trots en plezier op teruggekeken wordt. Het was ook de basis voor alle andere festivals die later in Nederland en Europa gehouden zouden worden.

Het was drie dagen lang één groot feest en een paar dingen staan mij nog heel goed bij. Allereest iets wat ik nooit meer zal vergeten en nog steeds niet weet of het nou leuk of dom was 🙂 De Leidse band White Rabbit zou ’s nachts optreden in een tent op het terrein. Op de een of andere manier heb ik het geflikt ergens achter het podium te komen bij de artiesteningang, want ik wilde White Rabbit binnen zien komen.  Er werd gevraagd waar mijn We Help You shirtje was, ik heb geen idee meer wat ik geantwoord heb maar stond even later met een We Help You shirtje aan een hek open en dicht te doen.  Op de achtergrond hoorde ik Jefferson Airplane spelen terwijl ik op White Rabbit stond te wachten. We zeggen altijd gelukkig hebben we de foto’s nog, in dit geval vond ik een filmpje waarop Jefferson Airplane, hoe kan het ook anders, White Rabbit speelt.

Dat soort dingen gebeuren, maar vergeten doe ik het nooit meer. Als je het filmpje hieronder ziet dan snap je dat er gezien de overmaat aan ‘consumpties’ wel meer leuke rare dingen gebeurden.

Iets wat me ook mijn hele leven bij blijft is het optreden van The Byrds. Tijdens hun optreden brak er een wolkbreuk los, maar geen mens die het veld verliet, iedereen bleef zitten en deelde stukken plastic. Na het optreden van The Byrds kwam Dr. John the Night Tripper. Zijn opvallende en mystieke verschijning vielen direct op en zijn vrijwel eerste woorden waren ‘let stop the rain’. En geloof me, het werd direct droog. Als totaal stoned jongetje van zestien had ik even het idee dat God op aarde was teruggekeerd en nog goeie muziek kon maken ook 🙂 Het filmpje hieronder laat zien dat het echt goed geregend heeft tijdens het festival.

Heerlijk om aan terug te denken en nu te beseffen dat ik destijds eigenlijk iets meegemaakt heb, waar nu vijftig jaar later nog over gesproken wordt. Na drie waanzinnige dagen stonden we maandagochtend doorweekt, maar wel voldaan op de bus te wachten om vol met verhalen terug naar Leiden te gaan.

Voor de liefhebbers nog een heerlijk filmpje.