The Wall door Pink Floyd Project, een avondje heerlijke nostalgie

Als het om Pink Floyd tribute bands gaat ben ik best behoorlijk kritisch, er zijn bands waar je misschien beter af kan blijven dan een goed bedoelde poging doen om te imiteren. Pink Floyd is zo’n band, daar moet je heel voorzichtig mee zijn. Donderdagavond bewees Pink Floyd Project dat ze met een gerust hart het repertoire van Pink Floyd kunnen spelen.

Het is 45 jaar geleden dat The Wall uitkwam en dertig jaar geleden dat dec Berlijnse Muur viel. Twee redenen om een aantal shows van The Wall te maken.

Voor mij was het dubbel genieten. Ik heb het geluk gehad om als zestienjarig jongetje 24 september 1969 bij het concert van Pink Floyd in de Stadsgehoorzaal geweest te zijn. Het ergste is dat ik van te voren behoorlijk baalde. Ik kende Pink Floyd nog niet en kwam voor het The Dream die in het voorprogramma optrad. Normaal kostte een kaartje voor een concert in Leiden ongeveer 4 gulden en opeens 7,50, veel te duur maar ik wilde nooit een optreden van The Dream missen. Ik ben nog steeds blij dat ik geweest heb want leerde die avond een van de mooiste bands aller tijden kennen. Op de foto van Charles Beterams moet ik ergens zitten. Ik weet nog dat ik vooraan op de grond zat, maar zo lang geleden en wazige foto dat ik mezelf niet eens meer herken 🙂

Ik was dus even terug in mijn hippietijd. Ik denk niet dat ik de enige was, een groot deel van het publiek had de zestig ruim gepasseerd of zat al in de zeventig.

Van te voren vertelde tourmanager Wiebe Kootstra dat ze qua lichtshow vanavond niet alles uit de kast konden halen omdat de Stadsgehoorzaal nou eenmaal geen Ahoy is. Ondanks dat vond ik de show perfect en genoot van The Wall.

En dan kom ik gelijk bij het tweede  stukje nostalgie. In augustus 1980 trad Pink Floyd op in Earl’s Court in Londen en ja ik had de mazzel erbij te zijn. En alweer voelde ik mij een beetje bekocht, maar had het er nu ruimschoots voor over. Het was mijn eerste ervaring met de zwarte markt, dat kwam toen in Nederland nog niet of heel weinig voor. Ik weet niet meer precies wat ik betaald heb, maar er staat mij bij dat het iets van 50 pond was voor twee kaarten. Dat komt neer op ongeveer 200 gulden, toen een hoop geld. Maar daarvoor zat ik wel in deze zaal, een soort 3 keer de voormalige Groenoordhallen en ik keek mijn ogen uit.

Voor dat geld zat ik wel op een redelijke plek, ongeveer de plaats waar vanaf deze foto gemaakt is.

Het was daarom donderdagavond echt een puur avondje nostalgie.

Bij de originele uitvoering is na de pauze de hele muur gesloten, de lichtshow bracht dat gevoel goed over.

Als ik mijn ogen even dicht deed, niet te lang natuurlijk want wilde niets missen, dan had ik het idee dat ik weer in Earl’s Court zat.

Complimenten voor de techniek, geweldig hoe mooi de lichtshow overkwam.

Eigenlijk is het verhaal nog steeds actueel of weer actueler.

Op het eind moet de muur omver, door middel van de lichtshow werd dat mooi uitgebeeld.

Ik weet nog dat ik in London dacht, ‘ik heb heel wat knappe staaltjes gezien van Pink Floyd, maar die muur gaat natuurlijk niet om’.

Maar hij ging dus wel om.

UNITED KINGDOM – AUGUST 06: EARLS COURT Photo of CONCERT and EARLS COURT and PINK FLOYD, crowds in the venue after The Wall concert (Photo by Rob Verhorst/Redferns)

Een geweldig concert, even terug in de tijd van Pink Floyd.

Terecht een staande ovatie van het publiek .In de fotoslideshow nog wat sfeerbeelden.

En nog een heel klein stukje film, alleen voor het idee.