Mannen en vrouwen reageren anders op films bleek bij het Leiden International Film Festival Laboratory

Tijdens het LIFF deed medesponsor CHDR een test of mannen en vrouwen anders reageren op films. Zaterdag 4 november werd tijdens vier verschillende films in de LIDO de hartslag gemeten van een aantal bezoekers.

Bij elke voorstelling kregen twintig bezoekers een speciaal horloge om die onder andere de hartslag mat. Ik deed ook mee en koos de film Late Night with the devil. Een film over een talkshow waar met Halloween een live seance plaats vindt. Er gaat van alles fout waar de kijkers live getuige van zijn. Vele schrikmomenten, dus een mooie film voor deze test. De film deed trouwens ook mee met de Bonkers Competition.

Bij binnenkomst kregen twintig willekeurige bezoekers na een korte uitleg over het experiment het horloge om.

Afgelopen week kreeg ik de uitslag van het experiment en daar stonden best grappige resultaten in.

Door het meten van de hartslag bij twintig mensen tijdens vier verschillende films (Late night with the Devil, River, The Royal Hotel en Lo Capitano) afgelopen zaterdag 4 november tijdens LIFF Lab, deed het Centre for Human Drug Research (CHDR) een aantal interessante observaties over de reactie van onze hartslag op verschillende scènes uit een film. Zo zagen zij dat de algehele hartslag bij mensen toeneemt tijdens een reeks ‘enge scènes’ en ook dat we tijdens een film vooral meeleven met de leuke personages van hetzelfde geslacht.

Naast mij zat Herbert Anholts, Brand Manager, Clinical Operations CHDR, hij hield tijdens de film bij wanneer de spannende of aangrijpende momenten waren. Vasileios Exadaktylos (Manager Trial@home) bij CHDR, legt uit: “We waren nieuwsgierig naar wat er met je hartslag gebeurt als je schrikt of hard moet lachen tijdens het kijken van een film. Door de gegevens van de hartslagmeters te combineren met de filmgebeurtenissen, kregen we inzicht in de emotionele reacties van het publiek op verschillende genres.” Dit ludieke experiment heeft niet genoeg gegevens verzameld (20 personen) om tot echt sterke wetenschappelijk onderbouwde conclusies te komen, maar CHDR heeft wel een aantal ‘leuke’ observaties kunnen doen die voortbouwen op een aantal stereotypen: namelijk mannen versus vrouwen.

Het is eigenlijk wel grappig dat mannen en vrouwen vrijwel hetzelfde hartslagritme hebben bij spannende momenten. Wel opvallend was dat mannen en vrouwen, volgens het rapport, empathie tonen voor iemand van hun eigen geslacht.

Bij een spannend moment in een film, zag CHDR eigenlijk geen verschil in hartslagreactie: mannen en vrouwen reageren hier qua emotie vrijwel gelijk op.

Maar opvallend was bijvoorbeeld dat vrouwelijke deelnemers een verhoogde hartslag vertoonden als de good girl uit een film iets overkomt. Zo zorgen situaties waarin een vrouw in een film zich bedreigd voelt of juist een overwinning boekt, voor een verhoogde hartslag bij vrouwen.

Ter illustratie: wanneer het personage Mikoto uit de film River happy was omdat zij meer tijd doorbracht met haar vriendje Taku, piekte de hartslag van de vrouwelijke deelneemsters. Mannelijke deelnemers vertoonden deze reactie niet. Dit suggereert niet alleen emotionele reacties afhankelijk van het geslacht maar roept ook interessante vragen op over empathie en identificatie tijdens het filmkijken.

Mannen vereenzelvigen zich op hun beurt graag met de good guy in de film. Als deze een blauwtje loopt of in een gênante situatie belandt dan schiet de hartslag vrijwel direct omhoog bij de heren. Echter wanneer het een slechterik betreft dan wordt hier vrijwel niet op gereageerd. Datzelfde geldt voor vrouwen. Kortom: de kijker leeft mee met de leuke personages uit een film en toont geen empathie bij minder aimabele personages.

Exadaktylos: “Dit experiment suggereert dat zowel mannen als vrouwen zich graag identificeren met de Good Guy of de Good Girl uit een film. Zodra zij empathie gaan voelen voor dit personage, zien een verhoging in de hartslag. Het lijkt er dus op dat we eerder meevoelen met iemand van hetzelfde geslacht.”

Ik vond het leuk mee te werken en te zien wat de resultaten van dit onderzoek waren. Daarnaast leuk dat een sponsor ook actief betrokken is bij het festival.

Met dit experiment hoopt CHDR op een toegankelijke en vermakelijker manier het belang van hun wetenschappelijke werk te benadrukken. “Het is niet alleen een boeiende blik op hoe films emoties oproepen, maar ook een luchtige manier om aandacht te vragen voor het belang van geneesmiddelenonderzoek”, benadrukt Herbert Anholts, Brand Manager bij het CHDR.  Het CHDR ondersteunt het LIFF al jarenlang als sponsor en hun toewijding heeft met de sponsoring van het LIFF Laboratory een nieuw hoofdstuk bereikt. Deze ludieke samenwerking illustreert de vastberadenheid van het CHDR om het belang van geneesmiddelenonderzoek op een luchtige en toegankelijke manier onder de aandacht te brengen. Door het sponsoren van het LIFF Laboratory erkent CHDR niet alleen de kracht van film als kunstvorm, maar ook als een bron van waardevolle gegevens.