Wie al een aantal jaren niet meer via het station Leiden binnen is gekomen zal even raar staan te kijken, want er is de laatste jaren heel wat veranderd.
Maar we zijn er nog lang niet, op de plek waar de lelijke flat stond op de hoek van de Stationsweg komt ‘De Geus’, een gebouw met onder andere een megabioscoop en appartementen. De bioscoop komt in beheer van Bioscopen Leiden, waardoor het voortbestaan van de Leidse bioscopen Trianon, Lido en het Kijkhuis gewaarborgd is omdat ze dan niet weggeconcurreerd kunnen worden. (Foto; impressie megabioscoop, beeldmateriaal Bioscopen Leiden)
De sloop is in volle gang en de flat is bijna verdwenen.
Terwijl ik stond te fotograferen dacht ik, daar gaat weer een stukje van mijn jeugd. Alle scholen en opleidingen waar ik vroeger op heb gezeten, zelfs in Den Haag en Amsterdam, zijn afgebroken. Onder de flat op de Stationsweg kreeg ik mijn eerste grote mensenbaan. Na 9 maanden in Zwitserland in de horeca gewerkt te hebben kwam ik terug in Leiden en had geen idee wat ik wilde doen. Ik zag een advertentie van Metro Centrum en dacht, kledingverkoop dat lijkt me leuk. Met de Pipi Langkous instelling van ‘ik heb het nooit gedaan dus denk dat ik het wel kan’ belde ik op en maakte een afspraak.
Ik stond voor de etalage en dacht nou nee dat gaat hem niet worden, allemaal ouwe lullenkleding. Ik keerde om en belde thuis naar de winkel om te zeggen dat ik er vanaf zag. De filiaalhouder zei, ik houd van mensen die zo snel kunnen beslissen en handelen, kom toch even langs om te praten. Pfffff met tegenzin, maar wel een baan nodig, ging ik langs. Binnen een half uur was ik aangenomen en kon de volgende dag beginnen. Ik wist niets van kleding, sterker ik wist niet eens mijn eigen maat. Ik zou een boek kunnen schrijven over alles wat ik bij Metro Centrum meegemaakt heb. Een ongeregelder zooitje met intriges en stiekeme verhoudingen heb ik nooit meer meegemaakt, maar leuk was het wel 🙂 Op het moment dat je dan het pand afgebroken ziet worden flitst het allemaal weer door je heen.
Ik liep even naar de achterkant waar je duidelijk kan zien dat de nieuwbouw rond het station snel gegaan is de laatste jaren.
In het hoekje waar de grijper van de kraan staat was onze achteringang. Kleding vermaken duurde officieel drie dagen omdat het uitbesteed werd, maar een paar dames wilden tegen kleine betaling het ook wel stiekem zelf thuis binnen een dag doen. De kleding werd dan door de klant bij de achteringang afgegeven. Vaak waren de heren zo blij dat ze de dames even thuis brachten naar een dorp in de omgeving zodat ze de bus niet hoefden te nemen. Ja er werd heel wat afgenaa.. uhh sorry versteld bij Metro Centrum. 🙂
Toch wel gek dat je flitsen uit je jeugd verpulverd ziet worden door de grijper.
Er komt wel iets heel moois voor terug, in het filmpje een indruk van de oude- en nieuwe situatie.
3 reacties
Zo komen herinneringen boven drijven… Ik heb dat ook als ik foto’s zie van de mijnen waar ik gewerkt heb.
Het was misschien niet het mooiste stukje Leiden maar ik weet bijna zeker dat het dat óók niet gaat worden met de nieuwbouw. Het zal wel passen bij het station waarvan ik me iedere keer weer afvraag wanneer het nou eens uit de stijgers gaat. .Ik kan me jouw sentiment dan weer wél goed voorstellen.
13 jaar met veel plezier gewoond! Mooie herinneringen aan!