Funked -Up was na drie weken kerstliedjes een verademing

Ik denk dat de keuze om een Funked-Up te organiseren op de dag na Kerst de beste keuze is die organisator Peter Knoppert  kon maken. Even afkicken van die kerstmeuk en naar echte muziek luisteren.

Ik kwam binnen toen net Power to the Pipo was begonnen, de band zag er alleen anders uit dan op het filmpje dat ik had gezien. De gitaristen herkende ik wel.

Maar de trompettist kon ik niet thuisbrengen naar wat ik in de filmpjes had gezien.

En twee drummers is natuurlijk geweldig, mar ook dat had ik niet in de filmpjes gezien.

Naderhand begreep ik het. De vaste saxofonist Michiel Sonnevvijlle was ziek en werd op het laatste moment vervangen door de Leidse trompettist Matthijs Sepers. Het hele concert werd één groot experiment, want ook de vaste invaldrummer Peter Weissink was van de partij. Sepers had slechts drie uur de tijd om een aantal nummers eigen te maken en leerde de band pas kennen tijdens de soundcheck.

Het werd een geweldig experiment en zoals men vaak zegt,  ‘jazz is de kunst van improvisatie’ dat blijkt helemaal te kloppen. Deze band die als gelegenheidsnaam de Mandalorians kreeg bewees dat het inderdaad kan.

Nog even een stukje live-streamen en de zieke saxofonist beterschap wensen vanuit Leiden.

Wie het filmpje ziet, zal niet kunnen geloven dat deze band pas tijdens de soundcheck wat nummers door kon nemen.

In de foyer was ondertussen een secret show begonnen. Eigenlijk is deze zanger, toetsenist, drummer al vaker secret show geweest, maar zijn muzikale geheim lekte snel uit.

In een mum van tijd stond de hele foyer vol.

Een heel kort filmpje om een indruk te krijgen.

In de kleine zaal begon ondertussen Funky Times.

Een jonge Duitse band.

Enthousiaste muzikanten en zangeres. Ik heb er niet alles van gezien omdat ik wel toe was aan en biertje en fotograferen/filmen met een biertje in je hand werkt niet 🙂

Uiteraard nog wel een filmpje van deze band.

De grote klapper was natuurlijk Michelle David & The True-Tones XL.

Wie Michelle David eenmaal gezien heeft, wil geen ander concert meer van haar missen. Een brok funk en soul.

Ik heb behoorlijk veel van haar concert gefilmd omdat dat meer zegt dan alle foto’s en commentaren.

Voor ik het doorhad was het concert alweer voorbij maar het had voor twee keer zo lang mogen duren. Het was niet alleen Michelle die schitterde, ook de band was pure klasse.

Het publiek genoot en kon er ook geen genoeg van krijgen, maar meer dan een korte toegift zat er niet in. Eigenlijk logisch want ze zal best kapot geweest zijn na haar optreden waarin ze alles geeft wat mogelijk is.

Het filmpje spreekt voor zich.

In de fotoslideshow nog diverse foto’s van de optredens.