Expositie Christa Ehrlich in museum De Lakenhal, zoveel toeval, kan geen toeval zijn

Dat we het werk van Christa Ehrlich kunnen zien hangt van toevalligheden aan elkaar. Erhlich die oorspronkelijk uit Wenen kwam heeft vanaf 1927 tot aan haar pensionering bij van Kempen, Begeer & Vos gewerkt. Het is echt interessant de uitleg over haar werk te lezen. Ik beperk mij, mede door tijdsgebrek tot een aantal toevalligheden waardoor zij hier kwam en wij haar werk nog kunnen zien. In de fotoslide show onderaan meer over de tentoonstelling.

Tijdens de introductie van gastconservator Annemieke Houben bleek dat deze tentoonstelling van toevalligheden aan elkaar hangt en het op zich een wonder is dat we dit werk kunnen zien.

De vriend van Annemieke las als 14 jarig jongetje een advertentie op het prikbord bij Albert Heyn waarin de familie Begeer die op landgoed Berbice in Voorschoten woonde een tuinman zocht. Hij had geen zin meer in school, solliciteerde en werd aangenomen. Tegenwoordig is het landgoed in handen van een stichting en werkt hij voor de stichting, uiteraard niet meer als tuinman 🙂 Hij vertelde zijn vriendin dat hij op zolder wat spullen had gevonden over Christa Erlich. Hiermee werd Annemieke haar interesse gewekt en ze ging eens struinen op zolder.

Door wat ze vond raakte ze nog meer geïnteresseerd en zette een oproepje op marktplaats of iemand iets van Elhrich had. Een vrouw meldde zich en kwam met een paar volle plastic zakken waarin een keur van informatie, foto’s, brieven en tekeningen zaten. Terwijl ze stonden  te praten in de hal van het landgoed dwarrelde er een foto uit de stapel en dat was precies een foto van de hal waarin zij stonden te praten.

Lang verhaal kort voor Annemieke was het duidelijk, ze wilde nu meer en eigenlijk alles weten. Ehrlich kwam in 1927 naar Voorschoten op uitnodiging van Carel Begeer. Weer zo’n toevalligheid hij had ooit een beeldje van haar hand gekocht in Parijs en jaren later kwamen ze elkaar tegen op een tentoonstelling in Leipzig. Eerlijk gezegd vond hij Ehrlich ook wel aantrekkelijk en nodigt haar uit naar Voorschoten te komen.

Op de tentoonstelling is te zien hoe veelzijdig ze was, ze ontwierp niet alleen zilverwerk, maar maakte ook tekeningen, decoraties, ontwierp meubels en ga zo maar door.

In twee zalen is een doorsnee van al het zilverwerk uit de voorbije tijd te zien en je ziet ook de overgang van het klassieke tierelantijnen werk naar de strakkere vormgeving.

Heel bijzonder vind ik persoonlijk het kunstwerk dat in de hal van het museum staat.

De Leidse ontwerpster Eva Schreuder heeft in opdracht van het museum een aantal zilveren sieraden ontworpen die in de museumshop te koop zijn. Daarnaast maakte zij dit kunstwerk dat in de vaste collectie van het museum opgenomen gaat worden.

Ach niet langer over praten je moet gewoon gaan kijken.

In de fotoslideshow een aantal foto’s van de tentoonstelling. Helaas was het erg moeilijk fotograferen omdat alles spiegelde in de vitrines.