Het was een gok en een hoop werk om te organiseren, maar organisatoren Kerim Eijgenhuijsen en Flo van Breukelen en uiteraard al die anderen die voor techniek en nog veel meer zorgden, konden na de eerste dag al vol trots terugkijken op een geweldige muzikale dag met online ruim 2.200 unieke bezoekers. Het concept van Het Glazen (T) Huis zat goed in elkaar, twee dagen live optredens met elk uur een andere band of artiest uit een van de vijftien deelnemende locaties. Het publiek kon via een doneerknop geld overmaken voor de Leidse Stichting Jeugd en Welzijn. Deze stichting helpt kinderen uit bijstandsgezinnen die het thuis moeilijk hebben en zorgt bijvoorbeeld dat ze mee op schoolreisje kunnen of op vakantie kunnen. Om 15.00 uur zaterdagmiddag heette Kerim Eijgenhuijsen de kijkers welkom op dit tweedaagse thuisfestival.
Banda Carumba mocht het spits afbijten op het podium van de Stadsgehoorzaal.
De band is ontstaan in de coronatijd, ze spelen lekker in het gehoor liggende latin, rumba en reggae muziek.
Toch niet verkeerd als je al binnen een jaar in de Stadsgehoorzaal op het hoofdpodium staat. Een beetje jammer alleen is dat er geen publiek bij was 🙂
Best een raar gezicht een band in een lege zaal met op het podium alleen een camera en een technicus die de tijd en de verbinding in de gaten houdt.
In het filmpje een stukje van hun optreden. Het is maar kort maar ik moest voor 3 uur alweer in de volgende kroeg zijn.
De volgende kroeg waar ik ging kijken was Piano en Jazzcafé Bourbon Street aan het Noordeinde. Hier trad pianist en zanger Wouter Hoek op.
Lekker afwisselende en goed in het gehoor liggende nummers.
Ook hier weer die rare ervaring om iemand te zien en horen optreden in een volledig lege kroeg.
Uiteraard heb ik ook van Wouter Hoek wat opnames gemaakt. Ik kon hier iets langer filmen omdat ik een kroeg oversloeg voor ik naar het volgende optreden ging.
Ik was ondertussen vanaf elf uur ’s morgens onafgebroken onderweg, maar wilde het optreden van Brian James, Pam MacBeth en Ewald Ebing om zes uur in Lemmy’s Bier & Whiskycafé niet missen.
Er zijn van die concerten waar je van te voren al ongeveer weet wat je kan verwachten en als zo’n verwachting uitkomt is het heerlijk genieten.
Als Pam Macbeth erbij is dan weet je op zeker dat een paar nummers van Dolly Parton niet kunnen missen, maar ook Brian James en Ewald Ebing komen met prachtige nummers.
Tja ook hier weer hetzelfde liedje een topband in huis, maar geen publiek en daar sta je dan in je eentje achter de bar.Ik heb hier het hele concert gezien en ook wat langer gefilmd, na Lemmy’s ben ik naar huis gegaan en heb het festival verder online gevolgd.
Zondag heb ik het eerste concert met Taco in Van Goyen Jeneverhuis gezien en ’s avonds de afsluiting met Men in Blues in het Praethuys, de rest volgde ik online.
4 reacties
Als artiest heb je het toch moeilijk, je mist de inspiratie van het publiek, daar doe je het toch voor. Maar alles is beter dan niets…
Dat is toch ook wat, je mist het applaus, maar je bent blij dat je weer mag optreden. Mooi dat het project een succes is.
Love as always
dimario
Al was het druk, ik heb toch sterk de indruk dat het geen opoffering was om al die bands achterna te lopen.
Wat een raar gezicht inderdaad. Lijkt me echt raar voor de artiesten om zo op te treden. Maar het is voor een goed doel!