Dat lelijk ook mooi kan worden zag ik deze week weer eens. Ik reed door de polder richting Woubrugge en zag vanuit mijn ooghoek dit bootje. Een ander zal doorrijden, maar ik keerde een stukje verderop en reed terug om te gaan kijken bij het bootje. Als je er dicht bij staat, dan levert het best een mooi stilleven op.
Het lijkt wel of er op de boeg een schildering heeft gezeten, maar het zullen gewoon de vergane kleuren van het bootje zijn.
Het bootje ligt half in het water en waarschijnlijk al heel lang want het riet begint het bootje al aardig te overwoekeren.
Een gedeelte van de bodem is al weggeroest, ik denk als het bootje hier nog een paar jaar blijft liggen hij totaal is weggeroest en de natuur de laatste resten overwoekert.
Zo zie je soms kan lelijk best wel mooi worden en uiteindelijk neemt de natuur weer bezit van veel wat wij achterlaten.
8 reacties
Het is mooi om te zien hoe de natuur onze fouten hersteld. Dat is ook prima, als we maar niet zoveel fouten maken.
Love As always
Dimario
Ik vrees dat deze niet meer te repareren is.
Dit levert in ieder geval mooie foto’s op.
Het mooie van de natuur, die neemt gewoon plaats in de boot.
Over een paar jaar is het bootje niet meer te zien. Hans
Zelfs de ratten hebben dit zinkende schip al verlaten. Maar je hebt gelijk, het is best mooi als je er oog voor hebt.
Leuk dat je bent omgedraaid om foto’s te maken. Het bootje is inderdaad een stilleven geworden.
Foto twee en drie zijn m’n favoriet. Twee van lelijkheid en drie vind ik mooi. Als je naar het blauwe kontje kijkt, stelt het nog iets voor.
Met man en muis vergaan, en toch nog door bestaan. Da’s pas leven!
Zonde, hoor. Ik ben dol op bootje varen. Wie laat er zijn bootje nou zo achter?