Het was zaterdagavond in Leiden vrijwel direct om 21.00 uur volledig uitgestorven. Er was geen kip meer te zien, nou was dat op zich niet zo vreemd want je mag alleen met je hond op straat. Het normaal redelijk drukke stationsplein was stil en verlaten en dat was toch wel raar op zaterdagavond.
Even voor negenen renden nog enkele mensen het station in of uit om op tijd thuis te zijn of nog net op tijd in een trein te springen.
Om half acht kwam er bij Sleutelstad een persbericht binnen van de organisatie ‘Geen tijd voor Spertijd’. Er zou van 20.55 tot 21.15 een vreedzame demonstratie in Leiden in de buurt van het station gehouden worden. Om vijf voor negen was er op wat journalisten na niets te zien bij het station.
We kwamen de demonstranten een paar honderd meter verderop tegen op de Beestenmarkt. De opkomst was duidelijk kleiner dan verwacht of gehoopt.
Binnen een paar minuten kwam de politie er bij en vroeg wat de bedoeling was.
Snel werd uitgelegd we zijn geen coronaontkenners en ook niet tegen de politie, maar we willen aandacht vragen voor de eenzaamheid en toenemende depressie door de coronamaatregelen.
De politie vroeg of ze zich er van bewust waren dat ze een bekeuring konden krijgen. Dat waren ze maar hadden de bekeuring er voor over om hun punt te maken. Nadat ze zich gelegimiteerd hadden werd afgesproken dat ze geen bekeuring kregen als ze nu direct naar huis gingen.
Met een dank u wel meneer, vertrokken de demonstranten richting huis waarvan er eentje zelfs terug moest naar Amstelveen, dan heb je toch wel iets over voor je mening.
Het was verder rustig en stil in de stad en zelfs de Willem de Zwijgerlaan was uitgestorven zag ik toen ik thuis was.
Op weg naar huis moest ik opeens terugdenken aan die koude maandagmorgen in januari begin 70 er jaren. We stonden bij zes graden onder nul met met zijn drieën te demonsteren voor het Arbeidsbureau in Leiden voor een betere aanpak van de jeugdwerkloosheid. Van de medewerkers van het Arbeidsbureau kregen we een bekertje koffie. Mijn toenmalige vriendin zei, ‘als ooit de revolutie uitbreekt dan wil ik verwarmde barricades, koffie en broodjes kaas’. We waren toen ook best wel lieve demonstranten dus veel is er niet veranderd in die vijftig jaar 🙂
10 reacties
24 jan: Het is veel drukker met verkeer op de Churchillaan dan op 23 jan.
en het was nog lang onrustig in Leiden. 😉 Nee hoor. ik vind demonstreren prima. Helemaal op een manier als dit. Je punt maken. En als ze zeggen… prima, en nu naar huis dan ook gaan zonder rellen. Een dikke duim voor de demo’s en de poli’s.
Love As always
Di mario
Waarin Leiden zich toch weer gunstig onderscheidt van die andere steden in het land waar mensen, nee onmensen, niet voor hun mening opkwamen maar slechts voor geweld kwamen. Mooie reportage weer Emiel, vooral ook met die knipoog naar de jaren ’70… 🙂
Eerlijk gezegd. Zou dit niet durven. Het is sommige plekjes hel geworden. Rellen uitgebroken. Gelukkig daar nog niet? Begin als ik zo ziet. Dan lok wel uit zo manier. Er is ergens in nl ziekenhuis rellen uitgebroken. Niet fijn. Laat maar gaan werken de jong lui. Verveling….. Boos…. Politie gaan op af. Zo is het. Laat maar mensen naar huis gaan.
Demonstreren is ieders recht, maar op veel plaatsen was het echt geen demonstreren maar vernielen en plunderen,,,
Ik heb het wel gehad met demonstranten, de meeste, misschien nét niet allemaal, zijn gewoon raddraaiers.
Fijn dat het in Leiden wel goed gaat. Word er moedeloos van als ik andere steden zie.
Nette demonstranten zijn er ook, dat blijkt. Was het daar maar bij gebleven. Wat een puinhoop is het. Vreselijk.
Wat een nette burgers in Leiden! Gewoon in gesprek gaan met de politie, je hebt je punt gemaakt, en dan ga je naar huis.
Mijn begrip voor alle andere soort demonstranten is op!
Lieve groet.
Dan mag je je als stad gelukkig prijzen, hier was er wel een opstootje maar die was al snel onder controle. Hans