Pretparken en sprookjesbossen dicht, kabouters vinden onderdak in Leiden

Vrijwel iedereen in Leiden kent Wouter de Kabouter ondertussen wel, sterker Wouter is helemaal ingeburgerd en heeft het helemaal naar zijn zin. Nu de sprookjesbossen gesloten zijn zoeken veel kabouters hun heil in andere streken waaronder Leiden. Ik hoorde dat er in het Plantsoen meer kabouters zijn komen wonen, vandaar dat ik vandaag maar weer eens bij Wouter de Kabouter op bezoek ging om te vragen waar ik ze kon vinden.Er was niemand thuis, tenminste er werd niet open gedaan, terwijl zijn kruiwagentje wel voor de deur stond. Misschien was hij even boodschappen doen.Of hij was misschien wel op bezoek bij kabouter Pieter, een vriend van hem uit Haarlem die laatst voor niets aan de deur stond.

Nou dan zelf maar op zoek of ik nog meer kabouters kon vinden en genieten van de mooie herfstkleuren in het Plantsoen.

Gek he maar zo nu en dan had ik het idee dat ik bekeken werd.

Ik heb wel geleerd dat je heel goed moet kijken en niet alleen op de grond, want kabouters willen ook nog wel eens wat hoger gaan wonen vanwege het uitzicht.

Ja hoor na een paar minuten goed zoeken vond ik een aantal kabouters in een boom.

Ik kwam ook voor het eerst van mijn leven een Boeddhabouter tegen. Hij zat rustig te mediteren hoog boven het andere kabouter volk.

Ik vroeg wat ze kwamen doen in Leiden. De sprookjesbossen zijn gesloten dus daar mogen we niet meer in en Leiden staat door de eeuwen heen al bekend als Stad van Vluchtelingen. Dat begon met onder andere de Hugenoten en de Pilgrims en nu komen wij. Ik heette ze welkom en liep verder.

Iets verderop bij de wachttoren, zoals het kunstwerk nu al in de volksmond genoemd wordt, dacht ik ook iets te zien.

Ik zag een kaboutertje heel zielig alleen zitten en vroeg waarom hij hier zo alleen zat. Ik moest overhaast vertrekken uit de Efteling en vergat mijn spullen mee te nemen en ben onderweg mijn broers uit het oog verloren, ik zit nu even uit te rusten van de reis, gelukkig heb ik een lichtje om mij ’s nachts te warmen.

Ik dacht dat ik alles wel gezien had tot ik opeens in een holletje heel ver verstopt nog een kaboutertje zag.

Waarom zit je zo ver weg in deze holle boom. Ik ben een beetje bang zij hij, op mijn vlucht uit het sprookjesbos ben ik mijn broers verloren. Heeft jou broer een grote witte baard en een rode muts vroeg ik. Ja zei hij hoopvol. Het zou kunnen dat hij daar bij de wachttoren zit. Ohhh fijn ik ga zo meteen gelijk even kijken zei hij.

Ik moest vandaag nog even in de buurt van het Plantsoen zijn en zag dat de kabouter bij de wachttoren verdwenen was. Wat denk je de kabouter in de holle boom bleek zijn broer te zijn en ook hun andere broer was teruggevonden.

Ze waren gelukkig weer met zijn drieën en gaan morgen beginnen een echt huisje te bouwen.

Het is duidelijk Leiden is een stad van vluchtelingen en kabouters.