Opening tentoonstelling Beelden in het Singelpark

Zes jaar lang is er aan gewerkt en eindelijk is het zo ver, de beeldententoonstelling in het Leidse Singelpark is klaar en kon geopend worden. Maar ja toen kwam corona om de hoek kijken en zat een grootse opening er niet in. Sterker nog er kwam helemaal geen opening. Om toch nog iets feestelijks te hebben werd bedacht een heeeeeel kleine opening te doen die gefilmd werd door Sleutelstad en eerdaags toegestuurd wordt aan vrijwilligers en belangstellenden.

Het was een beetje druilerig weer, dat eigenlijk wel een beetje symbool stond voor zo’n kleine opening na zes jaar hard werken.

Singelparkvoorzitter Alexander Geertsema kwam aanfietsen met de eerste exemplaren van het boekje ‘Welkom in Leiden!?Beelden in het Singelpark’.

Het eerste exemplaar van het boekje werd aangeboden aan wethouder Yvonne van Delft.

Geheel coronaproof pakte zij het zelf uit het bakje.

Het thema van de Beeldententoonstelling is Vrijheid en Grenzen. Dit beeld hier boven op de mast maakt dat thema wel duidelijk vertelde de wethouder.

Er was ook een heel kleine openingshandeling.

Zit ik er ver naast als er gelijk een aantal lezers dacht, ballonnen oplaten dat kan toch niet meer. Klopt ze liet ze ook niet op, maar haalde ze binnen. Vrolijk en milieuvriendelijk 🙂

Vanaf de overkant klonk een bescheiden applaus van de ’toevallige’ belangstellenden.

Zaterdagmiddag maakte ik een rondje langs de beelden in het Singelpark. Ik weet toevallig waar ze staan, maar voor wie dat niet weet is er een plattegrondje in het boekje.

Ik begon bij de vluchteling die op een mast aan de rand van het centrum zit. Voor hem ligt een natuurlijke grens van water.

In het Ankerpark heb ik echt een tijdje staan kijken bij Border Remover.

Er is zoveel te zien en je kan je fantasie heerlijk de vrije loop laten bij dit kunstwerk.

Toevallig trof ik net de makers Marta Volkova en Slava Shevelenko bij hun kunstwerk. Zij vluchtten in 1991 uit Rusland omdat ze daar niet in vrijheid hun kunst konden beoefenen en uitdragen. Ze wonen en werken in Maastricht.

Op het grasveld bij de Plantage staat de Cage. Een verwrongen kooi waarvan je als je langs loopt denkt nou ja een hoop staal. Maar als je beter kijkt en het op je in laat werken dan voel je de krachten die het staal verwrongen hebben.

Waar je uit kan komen, kan je ook in en daar werd direct al veel gebruik van gemaakt door voorbijgangers.

In het Plantsoen staat Human Boundaries van kunstenaar Harold de Bree.

De toren heeft een symboolfunctie en is een wachttoren waar je niet in kunt klimmen. De toren kijkt uit over de oorspronkelijke vestingwallen van Leiden. De kunstenaar deed zijn inspiratie op bij de voormalige DDR lichttoren naast de Berlijnse muur.

In het Huigpark staat het meest in het oog springende kunstwerk waarover ook al heel wat meningen zijn geuit.

Het is de Tussentuin van de Rotterdamse Kunstenaarsgroep Observatorium.

In het midden staan plantjes dus ik ben benieuwd hoe het kunstwerk er in het voorjaar en de zomer uit gaat zien.

Met de tentoonstelling wordt het Singelpark steeds meer een park met voor iedereen wat wils. Je kan er wandelen, zonnen ( nou ja nu even niet) sporten, vogels spotten en nu ook nog meer kunstwerken zien. Het boekje is voor 50 eurocent te koop bij onder andere de VVV.

In de fotoslideshow nog een aantal foto’s van de opening en de kunstwerken.