Jazz in de Kamer Leiden 2020 genoten op route 2

Half maart zou de zesde editie van Jazz in de Kamer zijn, op de dag van het festival moest de organisatie noodgedwongen iedereen berichten dat het festival vanwege corona niet door kon gaan. Donderdagavond, vijf en halve maand later, kon het festival alsnog worden gehouden. Vanwege de anderhalve meter afstand niet in huiskamers, maar in grote locaties. Ik stond ingeschreven voor route 2A en die was in het pand waar de Buurt1.5 al een paar maanden succesvol is. Buiten stond een lange rij bezoekers te wachten in de regen om naar binnen te gaan.

Een snel rekensommetje maakte duidelijk dat er meer moest zijn dat alleen Jazz in de Kamer. Tijdens het festival zitten er ten hoogste ongeveer twintig bezoekers in een huiskamer. Route 2 heeft drie groepen bezoekers en ik telde a snel veel meer dan zestig mensen. Dat is het voordeel van de Buurt 1.5 in de zalen aan de zijkant was Jazz in de Kamer en in de binnentuin was een ander programma.

Ik was nog geen twee meter binnen of ik hoor heeeeeeeeeeeee Leidse Glibber. Ik keek naar boven en kijk nou daar stonden Barry Badpak en the Voice. Hoi Glibber kom je ook voor de bingo, we gaan swingo spelen vanavond , swingen en bingo. Nee sorry jongens ik kom voor Jazz in de Kamer, dat is altijd prijs 🙂

Terwijl zij naar het podium gingen voor de bingo zocht ik mijn eerste concert van deze avond op.

Normaal gesproken zit je bij dit festival heel knus bijna op elkaar in een huiskamer, nu was er alle ruimte om iedereen op ruime afstand van elkaar te laten zitten.

Het eerste optreden voor onze groep was Esther van Hees met Jeroen van Vliet en Miguel Boelens. De zaal was slechts verlicht met een paar rode spots en dat maakt fotograferen en filmen erg moeilijk. Heb wel een paar korte stukjes gefilmd en dat komt net aan goed over qua beeld.Esther van Hees heeft een prachtige warme stem en zingt onder andere nummers van Ramses Shaffy, Louis Neefs, Michel Fugain en Raymond van het Groenewoud.

Een prachtig concert waar ze een aantal nummers van haar nieuwe CD ‘Gelukkig zijn’ zong. Het leuke van Jazz in de Kamer is dat je op drie verschillende locaties een concert van een half uur krijgt. Nu dacht ik, het had van mij nog wel een half uurtje door mogen gaan.

Buiten regende het behoorlijk hard, maar daar hadden de bezoekers van de silent Swingo met Barry Badpak totaal geen last van.

Het tweede concert van Bert van den Brink en Peter de Mast was erg knap, maar je moet er wel liefhebber van zijn. Dat is wel het leuke van dit festival, je kiest een route uit waar een of twee eventuele favorieten van je bij zitten en dan is het afwachten wat het derde optreden is.

Het was hier echt donker, dus een nog grotere uitdaging een enigszins redelijke foto te maken zonder flits. Ik zeg het eerlijk, het is niet echt mijn smaak, maar ik heb wel genoeg muziekkennis om te weten dat het erg knap was wat ze speelden en het waren allemaal eigen composities van Peter de Mast.

Het derde concert was wat mij betreft een inkoppertje. Het Frank Montis Trio stond voor een half uurtje stevig swingende muziek met lekkere saxofoon-, drum-, en Hammondorgel solo’s.

En gelukkig meer licht om te fotograferen. Het Frank Montis Trio met Rob Delfos op saxofoon en Pim Dros op drums zorgde voor een swingende afsluiter van deze coronaproof editie van Jazz in de Kamer.

In het filmpje hieronder wat sfeerbeelden van alle drie de optredens.