Ook de Leidse bibliotheek is uiteraard gesloten. Toch kunnen er wel boeken geleend en ingeleverd worden, hoe dat werkt kan je het beste even lezen op de site van BplusC . Maar verder staat het gebouw helemaal leeg, alhoewel als je goed keek zag je gisteren toch iemand aan het werk.
Stadsdichter Marianne van Velzen had zich door de cultuurcoaches laten opsluiten in het pand van de lege bibliotheek. De cultuurcoaches zijn een initiatief van de gemeente Leiden en laten de jeugd (4-12 jaar), ouderen en mensen in de zorg kennismaken met muziek, nieuwe media, literatuur, cultureel erfgoed, beeldende kunst, dans en theater. Er is nu natuurlijk op dit gebied momenteel niet veel te doen, vandaar dat we dit als cultuurcoaches een leuk idee vonden.
De bedoeling was dat Marianne tussen de duizenden boeken inspiratie op zou doen voor een aantal gedichten die zij later op de dag op de ramen zou schrijven.
Toen ik omstreeks het middaguur langs kwam zat ze lekker te werken.
Om drie uur ’s middags kwam Marianne naar buiten om de gedichten die ze geschreven had op de ramen te schrijven.
Ik dacht van te voren hoe kom ik de tijd door, maar het was voorbij voor ik het wist. Eigenlijk had ik nog wel een tijdje door willen gaan vertelde Marianne. Op de ramen stonden ondertussen al een paar gedichten. Het werd gelijk al duidelijk dat Marianne zich heerlijk voelde in de bibliotheek.
Het lijkt mij best lastig om dyslexie te hebben.
Het gedicht blz 43 kent een bijzonder verhaal. Marianne heeft van een kennis die haar de volgende opdracht schreef. Kies 7 willekeurige boeken. Sla open op blz 43. En schrijf de eerste zin van die bladzijde op en maak daar een gedicht van.
Op de ramen van de voorgevel schreef ze vier gedichten.
Gelukkig is er nog een grote zijgevel, dus ging ze daar verder met nog twee gedichten.
Door de spiegeling wel een mooi effect, maar ook iets moeilijker te lezen.
Ook het gedicht blz 33 heeft een bijzondere oorsprong. Een vriend stuurde gister alleen maar een appje met “bovenste plank”. Ik pakte een willekeurig boek vd bovenste plank (een boek over jezelf helen) en vroeg hem “oke, welke blz?”Zijn reactie “blz 33?” Nou… en met input van die pagina schreef ik het gedicht werd blz. 33
Mooi om te weten hoe die gedichten dus tot stand gekomen zijn. Ik zit eigenlijk te denken, alles wordt momenteel een jaar opgeschoven. Begin volgend jaar eindigt de termijn van Marianne als Stadsdichter, ik ben er voor om het een jaartje uit te stellen. Marianne van Velzen is nog lang niet uitgeschreven, maar kan dit jaar weinig in het openbaar optreden. Daarom kan het boek als Stadsdichter eigenlijk nog niet gesloten worden.
Als je langs de Bibliotheek en de Burcht loopt kijk dan even op de ramen en geniet van de gedichten.
En nu maar hopen dat het waterbestendige stiften zijn, maar ja anders hebben we de foto’s nog 🙂
4 reacties
Ik vind die eerste heel mooi. Gelukkig hebben we de foto’s nog, zodat niet iedereen er heen hoeft…
Love as Always
Di Mario
Een mens wordt inventief in deze tijd. Mooi gedaan door deze stadsdichter.
Lijkt me best een leuke uitdaging een gedicht als blz. 43. Maar ze heeft goed werk geleverd.
Ik ben niet zo van de gedichten, moet ik eerlijk zeggen. Dat concept van blz 43 vind ik dan weer wel heel leuk. En man! Opgesloten worden in een lege bibliotheek! Daar droomden van als kind. Maar nu heb ik een e-reader. Dus ik heb mijn eigen bieb.