Leiden heeft sinds gisteren een hoogleraar Leidse Stadsgeschiedenis. De leerstoel is mogelijk gemaakt door de Vereeniging Genootschap Magdalena Moons, die bestaat uit voormalig bestuursleden van de 3 October Vereeniging. In een overvolle Groot Auditorium van het Academiegebouw hield zij haar Oratie. Simpel gezegd is dit is de toespraak en uitleg over je onderzoek bij de aanvaarding van het hoogleraarschap.
Voor de mensen buiten Leiden die misschien niet weten wie Magdalena Moons was, even een heel korte uitleg. Tijdens de 80 jarige oorlog belegerde de Spaanse krijgsheer Francisco Valdez onze stad. Na maanden belegering werden de dijken doorgestoken, waarop de Spanjaarden vluchtten voor het water en de Watergeuzen met hun schepen Leiden konden bereiken en dat vieren wij nog elk jaar op 3 oktober.
Maar waarom viel Valdez Leiden eigenlijk niet aan. Magdalena Moons was de vriendin van Valdez en alhoewel nooit bewezen, heeft zij waarschijnlijk Valdez ervan weerhouden om Leiden aan te vallen. Een lid van de Vereeniging Genootschap van Magadalena Moons vertelde mij gisteren “we denken dat Magdalena tegen Valdzes heeft gezegd, je mag kiezen, je neemt mij of Leiden. Het is duidelijk wie hij genomen heeft:-)
Voor Ariadne Schmidt haar Oratie uit ging spreken was er nog een verrassing, ze werd met haar man en twee zonen in een open koets door Leiden gereden.
De paarden droegen pluimen in de rood- witte Leidse kleuren.
De tocht ging eerst over de Singels en daarna uiteraard over de Breestraat, want daar liggen drie gebouwen die veel met 3 October hebben te maken. Allereerst natuurlijk het Stadhuis.
Wat veel mensen niet weten, is dat de 3 October Vereeniging destijds opgericht is in de Stadsgehoorzaal.
En dan heb je aan de Breestraat natuurlijk nog studenten sociëteit Minerva. Tijdens de optocht stopt de koets met de voorzitter van de 3 October Vereeniging altijd even om traditioneel een drankje te drinken. Volgens mij weten de paarden het ook, ze bleven keurig even stil staan voor de sociëteit 🙂
De aanstaand hoogleraar, haar man en kinderen genoten van deze rondrit door de stad.
Geheel in stijl kwamen ze aan bij het Academiegebouw.
Even de paarden bedanken voor de mooie rit.
Erick van Zuylen, de Pedel van de Leidse Universiteit, stond het gezelschap al op te wachten.
Even poseren hoor dat hoort erbij, je wordt niet elke dag benoemd tot Bijzonder Hoogleraar.
Gelukt de foto’s ? Ik heb straks nog iets bijzonders voor je.
De zaal van het Groot Auditorium begon ondertussen goed vol te lopen.
De Pedel heette iedereen welkom en vertelde wat er verder ging gebeuren en vroeg of iedereen tijdens het Cortège op wilde staan.
Voor de nieuwe hoogleraar de Oratie uitspreekt is er een ontvangst in de Senaatskamer, waar een aantal collega hoogleraren bij aanwezig is.
Bij uitzondering mocht ik daar even fotograferen.
Vraag mij niet wat er besproken is, want toen was ik alweer weg.
Een kwartiertje later kwam de nieuwe Bijzonder Hoogleraar binnen gevolgd door het Cortège en nam plaats achter spreekgestoelte. Het Cortège staat op het filmpje onderaan dit artikel.
Ik ga niet de hele Oratie van drie kwartier hier neerzetten, maar wat wel leuk was om te horen is dat er eigenlijk altijd meer vrouwen dan mannen zijn geweest in Leiden en dat ze een belangrijke rol hebben gespeeld. Terwijl dat nooit echt belicht is, zoals bijvoorbeeld bij Magdalena Moons was ze een maitresse of een heldin. Er waren in 1581 slechts tegenover 100 vrouwen slechts 78 mannen, momenteel ligt dat op 93. Dus nog steeds meer vrouwen dan mannen in de stad.
Ze stelde onder andere “Ik sta voor alledaagse stadsgeschiedenis, met oog voor de verschillen tussen bewoners. Wie de vrouwen vergeet, vergeet tenminste de helft van de stedelijke omgeving.” De drie kwartier vlogen om, voor ik wist was ze klaar met haar Oratie.
Het was een mooi en interessant verhaal, dat ik eerdaags op mijn gemak ga na lezen in het boekje met de tekst dat bij de uitgang lag.
Voordat familie, vrienden en andere belangstellenden konden feliciteren, werd de nieuwe Bijzonder Hoogleraar eerst door haar collega’s gefeliciteerd.
Een lange rij hoogleraren stond te wachten om te feliciteren.
Ik had andere afspraken dus heb de borrel maar overgeslagen, maar het zal vast nog lang gezellig geweest zijn.
In de fotoslideshow/filmpje nog wat sfeerbeelden van de Oratie ter gelegenheid van deze toch wel heel bijzondere leerstoel.
6 reacties
Volgens mij hoef je alleen maar de Suske en Wiske te lezen om alles over der ontzet Leiden te weten te komen. Maar zonder gekheid, iedere oude stad zou zo iemand in dienst moeten hebben, naast een stads archivaris.
Een belangrijke leerstoel voor een stad met zo veel geschiedenis.
Die je nog dagelijks tegenkomt, zeker in de stad zelf. Hans
Leiden is gewoon zuinig op z’n geschiedenis, het levert ook heel bijzonder plaatjes op al die “pinguïns”;-)
En als het over Leiden gaat, dan ben jij er bij natuurlijk. En als het over geschiedenis gaat, dan wil je er vast meer over weten. Groot gelijk hoor.
Love as always
Di mario
Volgens mij was de enige Leidse Glibber die ik (indirect) zag de fotograaf en schrijver dezes bijdrage. Hoop dat het Leidse “volk”, de burger, wat gaat hebben aan deze leerstoel. Maar dat zal hoogstwaarschijnlijk weggelegd blijven voor de notabelen, zo die nog bestaan. Deze speciale leerstoelen doen mij ongewild en zonder het te bagatelliseren toch altijd denken aan de persoon die promoveerde op zijn proefschrift:”Het sexuele leven van de honingbij nader belicht”.
Da’s een interessante functie. Hoe was-ie ook al weer? Als je van je werk je hobby maakt, hoef je geen dag te werken. 😉