Sinds gisteravond brandt in de Rijnsburgersingel achter het oorlogsmonument bij Molen de Valk het lichtmonument Levenslicht. Het kunstwerk is gemaakt ter nagedachtenis aan de 104.000 Nederlandse slachtoffers in de concentratie en vernietigingskampen. 27 Januari was het precies 75 jaar geleden dat kamp Auschwitz werd bevrijd.
Na een druk bezochte herdenkingsbijeenkomst in Scheltema vertrokken de aanwezigen in een stille tocht naar het oorlogsmonument bij Molen de Valk.
Hier hield burgemeester Henri Lenferink een korte toespraak en werden enkele gedichten voorgedragen.
Leerlingen van het Da Vinci College brachten in een dans de stenen symbolisch naar het lichtmonument.
Vol aandacht keken de vele aanwezigen naar de dans van de leerlingen.
Het viel iedereen op hoe geweldig druk het was, hetgeen aangeeft dat we gelukkig blijven herdenken en doorgeven , zodat dit nooit meer voor kan en mag komen.
Ton Kohlbeck, voorzitter van de Stichting dodenherdenking Leiden, bedankte de vele aanwezigen en sloot de plechtigheid af.
Het monument werd vorige week in Rotterdam onthuld en bestaat uit 104.000 blauw verlichte stenen, die het aantal Nederlandse slachtoffers symboliseren. Een gedeelte van de stenen is verdeeld over 171 steden waar het monument de komende tijd te zien is. In Leiden reist het monument door de stad en is zodoende op verschillende plekken te zien. Op 4 mei is Levenslicht voor het laatst te zien tijdens de dodenherdenking in de Pieterskerk.
6 reacties
Mooi dat ook Leiden hier aan meedoet. Het is indrukwekkend om bij te zijn.
Love as always
Di Mario
Een mooi moment om te herinneren en goed dat meer steden er aan meedoen.
Niet vergeten, maar doorgeven. Hans
Hier in Heerlen hebben ook zo’n monument. Nog even en er is in Nederland niemand meer die de oorlog heeft meegemaakt. Laten we er in ieder geval voor zorgen dat we dat niet vergeten.
Dat er maar een licht je mag gaan branden bij sommige wereldleiders.
Goed dat zoveel gemeentes hun herdenkingssteentje bijdragen. Zowel letterlijk als figuurlijk. Het is zo hard nodig want de wereld lijkt alleen maar meer intolerant te worden. Bij zo’n herdenking voel je dan juist de verbondenheid. Fijn ook, dat er zoveel jeugd meedoet.
Mooi! Precies zoals Kakel zegt…