Voor het vierde jaar organiseerde Harry Steenwoorden, leraar Nederlands aan het MBO Rijnland in de Breestraat, het Poëzie Parkoers. Stadsdichter Marianne van Velzen zat in de jury en kwam vrijdag de uitslag bekend maken. Het Poëzie Parkoers is een dichtwedstrijd voor de leerlingen van de richting gezondheidszorg en welzijn. De leerlingen volgden tijdens de Nederlandse les een workshop poëzie schrijven. De 29 beste gedichten waren tijdens een expositie van 9 december tot 17 januari te zien en werden ook gebundeld in een catalogus. Marianne van Velzen schreef het 30e gedicht in de catalogus.
Het thema dit jaar was ‘Dit is mijn plek’. Een thema dat je op allerlei manieren kan benaderen bleek wel tijdens de afsluitende declamatiewedstrijd waar een aantal leerlingen hun gedicht voordroegen.
Het is best lef hebben om voor een aula vol met medeleerlingen je gedicht voor te dragen.
Er zit niet alleen dichttalent op school, tussen de voordrachten door lieten ook een aantal leerlingen horen dat er ook veel muzikaal talent rondloopt.
Niet alle dichters droegen hun gedicht voor, maar nogmaals petje af voor degenen die het wel durfden.
Je staat toch een een heel persoonlijk geschreven verhaal voor te dragen.
Ik stond er eerlijk gezegd van te kijken dat de intermezzo’s allemaal klassieke stukken waren, dat zou je in eerste instantie niet verwachten.
Er waren zes leerlingen die hun werk voor droegen.
Mooi en heel gevoelig was het gedicht van Dominique dat ze speciaal voor haar moeder geschreven had.
Haar moeder zat in de zaal en moest terecht even een traantje wegpinken.
Het gedicht ‘Hel’ geschreven door Lucifer maakte ook veel indruk. Een gedicht over zijn eigen leven, vrienden die hem in de steek hebben gelaten, de bot afwijking van zijn zusje en zijn eigen autisme. Hij benadrukte dat het geen depressieve tekst is.
Voor de winnaars bekend gemaakt werden was er nog een laatste muzikaal intermezzo.
Er waren 3 prijzen te verdelen. De prijs voor het gedicht dat Marianne als beste had gekozen ging naar Neheh Bagura, die helaas zelf niet aanwezig was. De publieksprijs ging naar Wouter Zandbergen met zijn gedicht ‘Hel’ wat hij onder de naam Lucifer had geschreven. Hij was trots en verbaasd dat de medeleerlingen zijn gedicht als beste hadden beoordeeld.
Spanning wie er volgens de leerlingen het best had voorgedragen vanmiddag. Met de mobieltjes kon iedereen stemmen, al snel stond Dominique aan kop.
Spannend natuurlijk.
Ze was niet meer in te halen en won overtuigend de declamatiewedstrijd.
Uiteraard was haar moeder enorm trots op Dominique.
In een interview met Sleutelstad verslaggeefster Gerry van Bakel gaf Wouter nogmaals aan dat zijn gedicht niet depressief bedoeld was en dat hij het ook aan zijn vroegere vrienden had laten lezen. Ook die vonden het mooi en aangrijpend.
Dominique was ook nog helemaal ondersteboven van haar succes en vertelde dat ze het dichten zo leuk was gaan vinden dat ze er zeker mee door gaat.
Januari 2021 wordt er een nieuwe Stadsdichter gekozen. Marianne hoopt dat de uitslag van het PoëzieParkoers nog net voor de verkiezing is, want ze wil graag nog een keer in de jury zitten en een gedicht voor het PoëzieParkoers schrijven.
Ach mocht de verkiezing net iets eerder zijn dan kan ze ook deelnemen als een mooi afscheidscadeau 🙂
4 reacties
Mooi als mensen zich zo kunnen verwoorden. En zeker knap als je het dan nog zelf durft voor te dragen.
Love as always
di Mario
Mooi dat zoiets aanslaat. Dat verwacht je eigenlijk niet in deze tijd.
Zeker knap om het zelf voor te dragen. Als Sinterklaas dichter heb ik daar géén moeite mee, maar die enkele keer dat ik iets meer serieus in elkaar flans ga ik dat zeker niét voordragen.
Knap, hoor. Ik kan dat dus echt niet.