Reanimatie kan levens redden en eigenlijk zou iedereen moeten weten hoe je moet reanimeren. Dinsdag was er een bijeenkomst in de B&W kamer waar Paul Janknegt zijn redders wilde bedanken en het college een cursus reanimatie kreeg. Paul had een brief aan burgemeester Henri Lenferink geschreven om aan te geven hoe belangrijk het is dat zoveel mogelijk mensen kunnen reanimeren en om zijn redders te bedanken. Het werd een heel indrukwekkende bijeenkomst, vooral door het dankwoord van Paul Janknegt.
Tijdens een voetbaltraining kreeg Paul Janknegt een hartaanval. Dankzij het snelle ingrijpen en reanimeren door Maxime van Rossum, Jeroen Vos, Jesse Romsom, Roy Couvreur en Arda Yilmaz heeft hij het overleefd. Zijn verhaal was aangrijpend, hij weet zelf niets meer van die avond, maar op al zijn vragen waarom hij het overleefd heeft, hadden de artsen maar één antwoord, het snelle ingrijpen van zijn ploeggenoten.
De B&W kamer was niet alleen gevuld met de ploeggenoten, maar er stond ook een hoop politie en ambulancepersoneel.
We lezen regelmatig dat iemand een hartaanval krijgt en de hulpdiensten snel ter plaatse waren. Eerlijk is eerlijk we hebben geen idee wat er achter zo’n klein krantenberichtje schuilt. Vrijwel alle mensen aanwezig in de B&W kamer hadden een rol gespeeld bij de reanimatie van Paul Janknegt. Het ambulancepersoneel die binnen enkele minuten ter plaatse waren, de meerdere politie eenheden die direct ter plaatste waren om te kijken of ze konden helpen. Je staat er niet bij stil hoeveel mensen betrokken waren bij de reanimatie van Paul Janknegt en hoeveel indruk dit soort inzet op ze maakt.
Gelukkig heeft Paul ondanks zijn hartaanval zijn gevoel voor humor niet verloren. Het was de verjaardag van mijn vrouw en ze vroeg een paar dagen voor haar verjaardag of ik dit jaar eens iets origineels en verrassends wilde verzinnen. Meer dan dit kan je niet doen.
Iedereen luisterde met volle aandacht naar het mooie, soms humoristische maar vooral emotionele dankwoord van Paul.
Je redders zijn natuurlijk vrienden voor (en van) het leven voor je.
Als slot van de bijeenkomst werd er een groepsfoto gemaakt op de trappen van het Stadhuis.
Het ambulance personeel kon zich de reanimatie nog goed herinneren en wees er nogmaals op dat iedereen iets kan doen. Al weet je zelf niet hoe je moet reanimeren, als je 112 belt dan helpen de centralisten je tot de hulpdiensten arriveren.
Wie denkt dat na deze foto wethouder Marleen Damen en burgemeester Henri Lenferink weer over gingen tot de orde van de dag, die heeft het fout. Het hele college kwam bij elkaar in de B&W kamer en kreeg van trainer Ankie van der Steen een cursus reanimeren.
Als eerste mocht Henri Lenferink een reanimatie uitvoeren.
Voor de echte training van het college begon, werd er een foto gemaakt. Nee als ik zeg kijk even, hoeven jullie dit keer niet vriendelijk te lachen 🙂
Na de foto’s ging de cursus serieus door en weten nu waarschijnlijk alle colllegeleden wat te doen als iemand een hartstilstand krijgt.
Na deze bijeenkomst besef je je nog meer dat iedereen moet kunnen reanimeren, want hulp binnen 6 minuten na een hartaanval zijn van levensbelang.
4 reacties
Reanimeren is ook heel belangrijk. Het is goed als veel mensen dat leren.
Love as Always
Di mario
Heel indrukwekkend als je ook ziet wat voor een trein en dan in werking komt. Ik heb ook leren omgaan met een AED, het kan altijd van pas komen.
Het leven van je man terug krijgen op je verjaardag is wel een héél mooi cadeau!
Voor jonge mensen natuurlijk heel goed dat deze mogelijkheden er zijn. Voor mezelf vind ik 1x doodgaan ruim voldoende en bij wie mij gaat reanimeren kom ik hoogstpersoonlijk spoken!
Ik weet (zoals jij weet) inderdaad wat er bij komt kijken, bij zo’n reanimatie. Echt, hulde aan alle hulpverleners. En hulde aan alle burgers die kunnen reanimeren. Aan de andere kant vind ik het ook heel kort door de bocht om te zeggen ‘even te leren reanimeren’. Er komt toch wel het een en ander bij kijken, vooral achteraf. Je moet wel sterk in je schoenen staan.