Jos van den Broek ontving Gouden Speld van de stad Leiden.

Hoogleraar Jos van den Broek nam gisteren tijdens een speciaal symposium in de Hooglandsekerk afscheid als Hoogleraar Wetenschapscommunicatie. Vrijwel iedereen in Leiden kent Jos wel en dan misschien niet als Hoogleraar maar gewoon als Jos die altijd met en voor de stad bezig is.

Dat Jos niet alleen bij zijn vak, maar ook vooral betrokken is bij de wereld blijkt wel uit zijn uitnodiging voor dit symposium.

Jos had alles tot in de puntjes voorbereid, tot de pauzes aan toe alles klopte en verliep precies op tijd.

Een ding had hij echter over het hoofd gezien, er was voor Jos aan zijn afscheidsrede begon een onuitgenodigde extra spreker aan het programma toegevoegd.

Burgemeester Henri Lenferink benoemde in een humoristische speech een aantal hoogte-en pluspunten. Niet zo leuk als de speech, maar om iets meer over Jos uit te leggen, pik ik gewoon even een aantal regels uit het persbericht.

Jos van den Broek studeerde scheikundige technologie in Delft en biochemie in Leiden, en promoveerde op zijn 30ste in Leiden. Hij werd hoofdredacteur van achtereenvolgens de wetenschappelijke tijdschriften ‘Het Chemisch Magazine’, ‘Bionieuws’ en ‘Natuur & Techniek’. Tussendoor was hij een jaar verbonden aan het MIT in Cambridge, Massachusetts. Sinds 2003 is Jos van den Broek terug bij zijn Alma Mater, waar hij de specialisatie wetenschapscommunicatie opzette bij de faculteit der Wiskunde & Natuurwetenschappen. Eind 2006 werd hij hier benoemd tot bijzonder hoogleraar in de (bio)medische wetenschapscommunicatie. Visuele (gezondheids)communicatie en laaggeletterdheid kregen zijn aandacht. Daarnaast deed hij een hele reeks freelance werkzaamheden voor (semi)overheid, universiteiten, kranten, tijdschriften en bedrijfsleven. Ook vond hij nog tijd om diverse boeken te schrijven of om theatercolleges te verzorgen voor kinderen.

Jos van den Broek is op tal van plekken in de stad actief (geweest). Zo is hij adviseur wetenschapscommunicatie bij het Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, adviseur van UNAWE (programma om jonge kinderen te inspireren en interesseren voor wetenschap en technologie door gebruik te maken van de schoonheid van het heelal) en was hij acht jaar lang bestuurslid bij de Stichting Bio-Wetenschappen en Maatschappij. Jos van den Broek bekleedt en bekleedde diverse bestuurslidmaatschappen zoals bijvoorbeeld van de stichting Peen & Ui en de Veenfabriek. Daarnaast is hij voorzitter van de straatnamencommissie van de gemeente Leiden. Voor de Pieterskerk heeft hij veel vrijwilligersonderzoek gedaan en werkzaamheden verricht. Hij was enkele jaren bestuurslid van de Stichting vrienden van de Pieterskerk.

Ondertussen begon Jos duidelijk nattigheid te voelen en pakte de hand van zijn vrouw Loes.

Het verhaal ging verder en er volgde nog een aantal feiten. Jos van den Broek is altijd actief en zichtbaar in de stad. Hij verzorgt de jaarlijkse quiz over 3 oktober in het Leidsch Dagblad. Voor deze krant maakte hij ook jarenlang de rubriek “Daarom”, een plek waar (wetenschaps)vragen van voornamelijk kinderen werden beantwoord. Hij is commentator, journalist, columnist en onlangs heeft hij nog eigenhandig de tentoonstelling in het Leidse Stadhuis over 400 jaar Arminiaanse Schans verzorgd. Hij is permanent op zoek naar antwoorden op vragen die iedereen zich wel eens stelt, maar niet durft te stellen, naar verborgen objecten, kunstwerken of monumenten, hij zoekt naar verklaringen voor tegenstrijdigheden en oplossingen voor problemen.

Gezien al het bovenstaande ontving Jos daarna uit handen van Henri Lenferink de Gouden Speld van Verdiensten van de stad Leiden.

Een groot applaus gaf aan dat iedereen Jos deze onderscheiding gunt en volledig verdiend is.

Met een kleine 25 minuten vertraging kon Jos dan toch nog aan zijn afscheidsrede beginnen.

Voor het eerst zag ik Jos heel even stil (heeeeel even maar hoor) om daarna iets te zeggen in de trant van, ‘deze had ik niet aan zien komen’.

Hij is helemaal verdiend Jos. Je werkzame leven is misschien voorbij, nu krijg je meer tijd je op je werk te storten. 🙂