Naar Carihuela gaan is voor mij, en voor veel mensen, niet zozeer vakantie maar gewoon thuiskomen. Twee keer per jaar ga ik die kant op en op het moment dat ik uit het vliegtuig- en in de taxi stap ben ik gewoon thuis. Vanaf mijn balkon geniet ik gelijk van het uitzicht.
Dat uitzicht is natuurlijk niet alleen op de gebouwen, maar ook op de zee en het zwembad.
Helaas zal ik het balkon moeten gaan missen, want het appartement gaat verkocht worden.
Een ander mooi en betaalbaar appartement zoeken is best moeilijk veel appartementen zijn al een jaar van te voren volgeboekt en zeker in de tijd als ik er ben. Fijn als je al een aantal jaren komt in La Carihuela en mensen hebt leren kennen. Gilbert van Thuil ken ik al een aantal jaar en gelukkig had hij een mooi en betaalbaar appartement voor me voor komend jaar.
Ik ging natuurlijk alvast even kijken, want een van de dingen die ik echt wil hebben is een zwembad.
Nou ik denk dat ik me de komende jaren in dit zwembad en appartement wel kan vermaken.
Er zijn dingen in La Carihuela waarbij ik me afvraag of ik het nu wel of niet echt leuk vind. Dit voorjaar werd eindelijk de lift naar Parc de la Batterie geopend. Retourtje kost 2 euro is het echt wel waard en voor ouderen is het zelfs gratis. En daar zit nu net het probleem. Zowel in mei als vorige week ging ik naar boven en toen ik langs de kassa liep hoefde ik niets te zeggen, maar zei de jongen achter de kassa gelijk al “voor bejaarden is het gratis”. Tja misschien had ik toch liever mijn ID kaart laten zien om te aan te geven hoe oud ik ben, in plaats van dat hij het al gelijk zag 🙂
Het is trouwens wel mooi om even een rondje door het park te lopen. Wat ik niet kan begrijpen dat er geen klein barretje of terrasje is in het park.
De grote vijver was leeg, maar gelukkig deed de fontein het nog wel.
Geen terras is ook weer niet zo’n heel groot probleem, beneden bij Gastrobar STOP staan Kees en Rob altijd klaar met een hapje en een drankje.
Op de boulevard van La Carihuela is altijd wel iets te beleven en heerlijk slenteren langs de winkeltjes en vele restaurantjes.
Ik blijf het een mooie boulevard vinden, die helemaal doorloopt tot in Benamaldena en Torremolinos.
Oh ja dit viel me op, mooi die foto’s op de afvalbakken. Staat gelijk een stuk frisser en gezelliger.
Dit jaar hebben we eindelijk eens een boottochtje gemaakt vanuit Benamaldena.
De meeste boten hebben mooie foto’s hangen van dolfijnen rondom de boten. Het zou natuurlijk dol fijn zijn als je dolfijnen tegenkomt tijdens een boottochtje, maar laat je niet dol maken er is vrijwel nooit een dolfijn te zien.
Maar het was wel leuk zo’n tochtje langs de kust, je ziet het dorp dan weer eens van een andere kant.
En toch nog leerzaam. Ik vroeg mij al jaren af wat die zwarte soort vlotten waren in zee. Het blijken mosselbanken te zijn, hier groeien mosselen op.
Nu ik het toch over zeedieren heb. Elke vakantie ga ik met een groep vrienden en bekenden sliptong eten in Arroyo de la Miel. We hadden dit keer gereserveerd voor een groep van twintig personen. Op de een of andere manier was de reservering vergeten, de eigenaar stond bijna te huilen en wist niet wat te doen want alles zat vol. Daar sta je dan met twintig mensen, probeer dan maar eens ergens terecht te komen. Gelukkig konden we terecht bij de pizzeria, die gelijk de dag van zijn leven had met zo’n grote groep.
Ach er was eten en vooral wijn. Als de wijn dan ook nog het cijfer 3 heeft dan is 3 October Vereeniging Commissaris Bertram al snel tevreden.
Het eten was echt lekker en ze deden echt hun best het ons naar het zin te maken.
Na afloop natuurlijk naar mijn stamkroeg de Heineken Corner.
Ik hoef niet te vertellen dat het weer gezellig was. Jammer dat Joke en Rob vrijdag alweer vertrokken daardoor misten ze de 3 Oktober After Party op vrijdag. ( zie verslag gisteren )
Sylvia liet vast haar shirt voor de 3 Oktober Afterparty zien.
We dobbelen natuurlijk altijd in de Heineken Corner, alleen is het tegenwoordig vaak zo druk dat Rien, Sylvia of Christy niet mee kunnen doen. Zondag is de Heineken Corner gesloten, dus gaat het bord mee naar het strand en kan alsnog iedereen meedoen. Gezellig alle bedden bij elkaar en dan spelen en lol hebben.
Na afloop ziet het er dan ongeveer zo uit 🙂
Uiteraard wordt de rekening gedeeld en dat levert altijd een leuke tel en wisselpartij op.
Ik was niet van plan veel te schrijven dit keer, maar ja kan het toch niet laten 🙂 Morgen nog een klein stukje over de Feria in Fuengirola. Hieronder een korte fotoslideshow en een filmpje van het varen.
Als je niet zeeziek wordt, vaar dan even een stukje mee.
