Voor ik echt begin met schrijven even een trieste mededeling. De bedoeling was om vanavond te starten met een uitgebreide blog over mijn vakantie in La Carihuela. Vanmorgen kreeg ik het trieste bericht dat bij een verschrikkelijke gebeurtenis voor de deur van mijn stamcafé de Heineken Corner een van de vaste gasten om het leven gekomen is. Bij deze mijn condoleances en sterkte aan zijn vrouw en kinderen en alle bekenden van Cees. Vandaar dat ik begin aan dit verslag met een dubbel gevoel en eigenlijk even niet zoveel zin heb. Vandaar morgen of overmorgen een verslag over La Carihuela en de Heineken Corner. Vandaag begin ik iets ingetogener met de roofvogelshow op de berg Calo Morra bij Benalmadena. Om er te komen moet je wel eerst een stukje omhoog.
Ondanks mijn gigantische hoogtevrees ging ik toch deze week voor de derde keer met de kabelbaan omhoog. Na een kwartiertje niet echt op mijn gemak in de wiebelende cabine gezeten te hebben heb je wel een prachtig uitzicht over de costa.
Even een selfie om te bewijzen dat ik er echt was 🙂
Waarom ik drie keer zo idioot ben om naar boven te gaan is simpel. De eerste twee keren was de roofvogelshow elke keer gesloten.
Dit keer had ik geluk, geen corona, vogelpest of andere ellende. Ik werd bij de ingang opgewacht door een op het oog heel lief vriendelijk vogeltje 🙂 Fundacion Valle de las Aguilas is een vogelopvang voor roofvogels in dit gebied. Ze moeten bestaan van de shows en giften/donaties van dierenliefhebbers. Zie ook uitleg van het SAD
Dan is dit uiltje waarschijnlijk een stuk vriendelijker, …….voor zijn begeleider.
Op weg naar de plek waar de show gegeven wordt staan hokken met diverse uilen en roofvogels.
Hoezo doordringend aankijken.
De show duurt iets langer dan een half uurtje en is echt leuk om mee te maken.
Diverse vogels scheren soms vlak over je hoofd.
Of komen even gezellig op je arm zitten.
Prachtig deze gigantische adelaar die na een paar keer roepen aan kwam vliegen. Je kon (zie filmpje) duidelijk zien dat hij rekening met de harde wind moest houden voor hij de landing inzette.
Kleine mannetjes, kleinere vogeltjes.
Het was echt een heel mooie show en zeker de moeite waard om te gaan kijken als je in de buurt bent.
Het enige is, je moet er even voor naar boven.
Valt eigenlijk best mee hoor, zolang je maar niet recht onder je kijkt als je in het wiebelende bakje zit.
De kabelbaan doet er een kwartier over, ik heb er een samenvatting van drie minuten van gemaakt. Let niet op mijn commentaar, want uiteraard toen ik instapte begon het nog harder te waaien 🙁
6 reacties