Als je je ogen maar goed openhoudt, dan kom je regelmatig mooie dingen tegen. Ik kwam van de Stierenbrug in Leiderdorp en zag vanuit mijn ooghoek iets dat direct mijn aandacht trok.
Ik parkeerde om de hoek en liep even terug. Ik had het goed gezien het was een pipowagen, maar dan toch net even anders.
De eigenaar was in gesprek, nadat ik gevraagd had of ik foto’s mocht nemen liep ik een rondje om de wagen.
Het kleine wagentje is van voor tot achter volgepropt, maar alles functioneel.
Je ziet ze niet veel meer muilpaarden. Voor wie niet opgelet heeft met biologie, een muilpaard is een kruising tussen een paarden papa en een ezel mama. Je hebt ook nog muilezels dat is een kruising tussen ezel papa en paarden mama.
Ze kwam direct op me aflopen om te kijken wat ik in mijn hand had.
Zo dichtbij hoeft nu ook weer niet.
De tekst op de achterkant van de wagen viel mij op en kwam mij vaag bekend voor.
Thuis even gegoogled en kwam terecht op de film Latcho Drom die in 1993 gemaakt is en gaat over de reis van het Roma-volk van Noordwest-India naar Spanje. De film is zonder dialogen en bestaat voornamelijk uit muziek. Ik vond een aangrijpend stukje uit de film op internet en na het zien daarvan heb ik gelijk besloten eerdaags de hele film te gaan zien.
Ik kwam in gesprek met de eigenaar, die vertelde eigenlijk een hekel aan fotografen en journalisten te hebben omdat ze vaak alleen maar negatief over zijn leven schrijven. Hij vroeg me ook uitdrukkelijk nooit negatief over Roma’s te schrijven. Natuurlijk zitten er ook foute mensen tussen maar die heb je overal. Hij vertelde in de zomer vijf maanden rond te trekken en ’s winters in een zomerhuisje te wonen. Zijn muilpaard, hond en kip zijn zijn grootste kameraden.
Ik hou van vrolijke en creatieve mensen. Vroeger was ik congierge, dat was genieten. De hele dag de vrolijkheid van die kinderen, helaas is dat tegenwoordig vaak anders. Zonde ze hebben nog een heel leven voor zich en verknallen het al op jonge leeftijd.
Ik zei heerlijk toch om zo de zomer rond te trekken. Het lijkt mooier dan het is vervolgde hij, als junk mag je overal slapen maar ik word regelmatig weggestuurd omdat je vandaag de dag niet meer rond mag trekken. Gelukkig zijn er ook nog dorpen en plaatsen die het geen probleem vinden als ik een paar dagen langskom.
Heerlijk om in de drukte van alledag even rustig de rijd te nemen voor dit soort gesprekken en te zien hoe iemand nog kan genieten van het trekkersleven.
Waarschijnlijk zal hij de blog nooit lezen, of pas van de winter in zijn zomerhuisje, maar ik ben blij dat er toch nog mensen als hij bestaan met mooie verhalen en een ‘beperkt vrij’ leven.
7 reacties