Het was zaterdagavond in Leiden vrijwel direct om 21.00 uur volledig uitgestorven. Er was geen kip meer te zien, nou was dat op zich niet zo vreemd want je mag alleen met je hond op straat. Het normaal redelijk drukke stationsplein was stil en verlaten en dat was toch wel raar op zaterdagavond.
Even voor negenen renden nog enkele mensen het station in of uit om op tijd thuis te zijn of nog net op tijd in een trein te springen.
Om half acht kwam er bij Sleutelstad een persbericht binnen van de organisatie ‘Geen tijd voor Spertijd’. Er zou van 20.55 tot 21.15 een vreedzame demonstratie in Leiden in de buurt van het station gehouden worden. Om vijf voor negen was er op wat journalisten na niets te zien bij het station.
We kwamen de demonstranten een paar honderd meter verderop tegen op de Beestenmarkt. De opkomst was duidelijk kleiner dan verwacht of gehoopt.
Binnen een paar minuten kwam de politie er bij en vroeg wat de bedoeling was.
Snel werd uitgelegd we zijn geen coronaontkenners en ook niet tegen de politie, maar we willen aandacht vragen voor de eenzaamheid en toenemende depressie door de coronamaatregelen.
De politie vroeg of ze zich er van bewust waren dat ze een bekeuring konden krijgen. Dat waren ze maar hadden de bekeuring er voor over om hun punt te maken. Nadat ze zich gelegimiteerd hadden werd afgesproken dat ze geen bekeuring kregen als ze nu direct naar huis gingen.
Met een dank u wel meneer, vertrokken de demonstranten richting huis waarvan er eentje zelfs terug moest naar Amstelveen, dan heb je toch wel iets over voor je mening.
Het was verder rustig en stil in de stad en zelfs de Willem de Zwijgerlaan was uitgestorven zag ik toen ik thuis was.
Op weg naar huis moest ik opeens terugdenken aan die koude maandagmorgen in januari begin 70 er jaren. We stonden bij zes graden onder nul met met zijn drieën te demonsteren voor het Arbeidsbureau in Leiden voor een betere aanpak van de jeugdwerkloosheid. Van de medewerkers van het Arbeidsbureau kregen we een bekertje koffie. Mijn toenmalige vriendin zei, ‘als ooit de revolutie uitbreekt dan wil ik verwarmde barricades, koffie en broodjes kaas’. We waren toen ook best wel lieve demonstranten dus veel is er niet veranderd in die vijftig jaar 🙂
10 reacties