Het is een begin en we moeten maar denken beter iets dan niets, maar echt blij is de horeca natuurlijk niet. Ik kwam toevallig gisteren een paar kroeg- of restaurant eigenaren tegen en ze waren uiteraard gematigd enthousiast over de plannen en hadden de meetlinten direct al uit de kast gehaald.
Ik maakte even een klein rondje horeca, nou ja langs natuurlijk want alles is nog dicht. Wat wel opvalt zowel in gesprekken als op diverse spandoeken is dat iedereen elkaar wel probeert te steunen.
Wat betreft steunen, kwam ik van de week nog een leuk voorbeeld tegen. Ondernemers kunnen niet stil zitten, anders waren ze nooit ondernemer geworden. Bassie Regeer van petit restaurant De Valk en Tom Holswilder van Koetshuis de Burcht begonnen zich na zes weken thuis zitten behoorlijk te vervelen en zochten het afgelopen week hogerop.
Simon Hamerling van Kejo Steigerbouw en Lijmwerk kon best wel wat extra handjes gebruiken dus gingen Tom en Bassie de steigerbouw in om Simon even te helpen.
Even ging vorige week het gerucht dat als eerste de strandtenten open mochten. Tja als je dan zo graag open wilt, dan maak je toch van je Theehuis een Seahuis bedacht Bernard Stöxe van Theehuis de Leidse Hout.
Veel ondernemers hebben creatieve overlevingsinitiatieven bedacht. Bij steeds meer restaurants kan je eten afhalen of ze bezorgen maaltijden.
Bij L’ Esperance kan je vrijdag je borrelgarnituur ophalen.
Voor je op je fiets stapt bestel je even een maaltijd bij buurman Verboden Toegang en die komen dat dan als je uit geborreld bent even thuis bezorgen.
Het klinkt allemaal leuk en vrolijk, maar het zijn natuurlijk wel allemaal noodsprongen om nog iets te redden van je zaak. Zoals ook de coffee to go bij Vooraf en Toe.
Ik sprak Rogier van der Linden van eetcafé de Hooijkist en Michiel Hoogkamer van café De Roze Beurs. Allebei waren op zich blij dat de terrassen weer open mogen op 1 juni. Maar als je zowel de tafels als de bezoekers anderhalve meter uit elkaar moet zetten blijft er weinig ruimte over op je terras. En kan je misschien twee hooguit drie tafels kwijt.
Michiel mag nu een rijtje tafels neerzetten, hij zou al een beetje geholpen zijn als hij tijdelijk meer ruimte op het lege pleintje mag gebruiken.
Colin van Gestel-Messiaen van Café de Spieghels hoopt ook dat gemeente een beetje soepel is met de oppervlakte van de terrassen. Eigenlijk zouden ze als een kleine tegemoetkoming ook geen precario moeten rekeningen voor de afgelopen maanden waarbij je wel betaalde maar geen terras en inkomsten had.
Het is natuurlijk onmogelijk om iedereen te noemen, maar er zijn talloze cafe’s die geen of een heel klein terras hebben.
Er zullen hier niet veel mensen Lazerus worden.
Bij de Pomerans zouden bijvoorbeeld een paar tafeltjes tegenover het café langs de Singel gezet kunnen worden.
Café de Re-Spons zou nog twee tafeltjes extra kwijt kunnen aan de zijkant bij de Heen en Weer brug.
Ook bij de Spons wordt de tijd gevuld met een grote verbouwing. Paul Minnes heeft behalve het schilderwerk ook de toiletten aangepakt en volledig vernieuwd.
Bij café Van Hout is al helemaal geen plaats voor een terras.
Misschien een paar tafeltjes aan de zijkant of aan de overkant van de straat zou al heel wat schelen.
Rogier Rustige van het Stadsbrouwhuis was zo blij toen hij eindelijk zijn terrasvergunning kreeg, alleen als je naar de 1,5 meter maatschappij gaat blijft er niet veel over.
Bij het Stadsbrouwhuis hebben ze al vrij snel van de nood een deugd gemaakt en verkopen ze bier to go. Er zijn de laatste weken al heel wat blikken afgevuld.
Nou ja eerdaags zien alle kroegen er weer prachtig uit, maar of er iets verdiend gaat worden is een tweede.
Ik hoop en neem eigenlijk wel aan dat de gemeente soepel omgaat met de officiële oppervlaktes van de terrassen en de ondernemers die extra paar tafeltjes buiten het terras gunt om nog iets te verdienen. Ik maakte een rondje café’s en zag dat ze die extra tafeltjes echt nodig hebben om op zijn minst te kunnen overleven, wat verdienen gaat pas na de coronacrisis weer komen hopen ze.
8 reacties